اثربخشی همکاری خانواده و مدرسه بر میزان ترک تحصیل دانش آموزان

این مقاله به بررسی اثربخشی همکاری خانواده و مدرسه در کاهش نرخ ترک تحصیل دانش آموزان پرداخته و نقش این تعامل را در تقویت ماندگاری دانش آموزان در نظام آموزشی تحلیل می کند. با استفاده از مبانی نظری و پیشینه پژوهشی، مولفه های کلیدی همکاری موثر، از جمله ارتباط مستمر والدین و مدرسه، مشارکت خانواده در فرآیند یادگیری، حمایت عاطفی دانش آموز و نقش مشاوران مدرسه، شناسایی و بررسی شده اند. نتایج نشان می دهد که این تعامل نه تنها به کاهش مشکلات تحصیلی و رفتاری دانش آموزان کمک می کند، بلکه با تقویت انگیزه و احساس امنیت روانی، زمینه ساز رشد تحصیلی آنان نیز می گردد. در بخش دیگری از مقاله، مزایای این همکاری از جمله کاهش ترک تحصیل، افزایش همدلی میان والدین و مدرسه، و توسعه برنامه های پیشگیرانه مورد بحث قرار گرفته است. همچنین چالش ها و محدودیت هایی نظیر نبود سواد تربیتی کافی در برخی خانواده ها، ضعف ساختارهای ارتباطی و موانع فرهنگی و اقتصادی، به عنوان موانع جدی این تعامل شناسایی شده اند. در پایان، راهکارهایی همچون آموزش مهارت های فرزندپروری به والدین، طراحی سیستم های ارتباطی نوین و اجرای طرح های مداخله ای مدرسه محور پیشنهاد شده است. مقاله بر ضرورت اجرای پژوهش های تجربی جهت سنجش اثربخشی مدل های مشارکت خانواده و طراحی برنامه های جامع تاکید دارد. با پرداختن به این موارد، می توان به کاهش نرخ ترک تحصیل و بهبود کیفیت آموزش و تربیت در جامعه دست یافت.

کلیدواژه ها:

همکاری خانواده و مدرسه ، ترک تحصیل ، تعامل خانه و مدرسه ، دانش آموزان ، مدرسه ، خانواده