چگونگی تاثیر وزیکول خارج سلولی از انگل ها بر فرار ایمنی در سرطان ها

وزیکول های خارج سلولی (EVs) شامل اگزوزوم ها و میکرووزیکول ها، ساختارهای غشایی کوچکی هستند که توسط بسیاری از سلول ها، از جمله انگل ها ترشح می شوند. این وزیکول ها حامل مولکول های زیستی مانند پروتئین ها، لیپیدها، RNA و miRNA هستند که قابلیت تعدیل عملکرد سلول های میزبان را دارند. مطالعات اخیر نشان داده اند که وزیکول های خارج سلولی انگل ها می توانند نقش قابل توجهی در مهار یا تنظیم پاسخ ایمنی میزبان ایفا کنند، که این ویژگی می تواند در بستر سرطان نیز به کار گرفته شود. برخی از این EVها با القای پاسخ های ضدالتهابی، کاهش فعالیت سلول های T کشنده، تنظیم پایین مولکول های ارائه دهنده آنتی ژن (MHC) و تحریک سلول های سرکوب گر ایمنی (Tregs و MDSCs)، می توانند محیط توموری را به گونه ای تغییر دهند که از شناسایی و حذف سلول های سرطانی توسط سیستم ایمنی جلوگیری شود. به علاوه، مولکول های مشتق شده از انگل ها که از طریق EVها منتقل می شوند، ممکن است مسیرهای سیگنالینگ ایمنی میزبان را به نفع بقای سلول های توموری تنظیم کنند.

کلیدواژه ها:

وزیکول های خارج سلولی ، انگل ها ، فرار ایمنی ، سرطان ، ایمنی درمانی