رابطه اضطراب امتحان با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

اضطراب امتحان یکی از مهم ترین عوامل روانی تاثیرگذار بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی است که می تواند به صورت مثبت یا منفی بر کیفیت یادگیری و نتایج آزمون ها تاثیر بگذارد. اهمیت شناخت این رابطه به دلیل حساسیت بالای دانش آموزان این دوره نسبت به فشارهای روانی و تاثیر آن بر روند تحصیلی آنان، موجب شده است تا پژوهش های متعددی به بررسی ابعاد مختلف اضطراب امتحان پرداخته و راهکارهای موثری برای مدیریت آن ارائه دهند. هدف این پژوهش تحلیل رابطه اضطراب امتحان با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی و شناسایی عوامل تعدیل کننده این رابطه بوده است. روش تحقیق از نوع کیفی-توصیفی و کتابخانه ای است که بر اساس گردآوری و تحلیل داده های علمی از منابع معتبر انجام شده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که اضطراب امتحان در سطح متوسط می تواند عملکرد تحصیلی را بهبود بخشد، اما افزایش بیش از حد آن باعث کاهش تمرکز، فراموشی مطالب و افت نمرات می شود. همچنین نقش عوامل میانجی مانند حمایت عاطفی خانواده، خودپنداره تحصیلی و آموزش مهارت های مقابله ای در کاهش اثرات منفی اضطراب تاکید شده است. آموزش روش هایی همچون ذهن آگاهی، خودآموزی کلامی، تفکر مثبت و خودگویی مثبت به دانش آموزان می تواند به مدیریت بهتر اضطراب کمک کند و کیفیت عملکرد تحصیلی را ارتقاء دهد. همچنین نقش معلمان و والدین در ایجاد محیط حمایتی و کاهش فشارهای روانی دانش آموزان اهمیت فراوان دارد. این پژوهش با ارائه تحلیل جامع و چند بعدی از اضطراب امتحان و تاثیرات آن بر عملکرد تحصیلی، زمینه را برای طراحی برنامه های آموزشی و روانشناختی هدفمند فراهم می کند که می تواند به بهبود سلامت روان و موفقیت تحصیلی دانش آموزان کمک نماید.

کلیدواژه ها:

اضطراب امتحان ، عملکرد تحصیلی ، دانش آموزان ابتدایی ، مهارت های مقابله ای