تاثیر طلاق بر انگیزش و عملکرد تحصیلی

طلاق والدین یکی از رویدادهای تنش زای دوران کودکی است که آثار گسترده ای بر جنبه های گوناگون رشد کودک از جمله عملکرد تحصیلی، سلامت روان و نگرش نسبت به مدرسه دارد. علاقه مندی کودک به مدرسه، به عنوان یک شاخص مهم در پیگیری تحصیلی، یادگیری عمیق و تعلق به محیط آموزشی، می تواند تحت تاثیر عواملی چون تغییرات ساختاری خانواده قرار گیرد. در این مقاله، با بهره گیری از روش مرور نظام مند، به بررسی مطالعات داخلی و بین المللی درباره ارتباط میان طلاق والدین و علاقه کودکان به مدرسه پرداخته می شود. پس از مرور بیش از ۲۰ مطالعه منتشر شده بین سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۴، یافته ها نشان می دهند که طلاق والدین به طور میانگین منجر به کاهش علاقه به مدرسه در کودکان می شود، گرچه این رابطه از عواملی نظیر سن کودک، جنسیت، نحوه مدیریت پس از طلاق، سطح تعارض بین والدین و حمایت های محیطی تاثیر می پذیرد. برخی کودکان با وجود تجربه طلاق، به دلیل حمایت روانی کافی، تجربه های تحصیلی مثبت و ساختار خانواده بازسازی شده، علاقه مندی خود را به مدرسه حفظ یا حتی افزایش داده اند. این مقاله با ارائه تحلیل چندجانبه از یافته ها، پیشنهادهایی برای سیاست گذاران آموزشی، مشاوران، والدین و پژوهشگران آینده ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

طلاق والدین ، سلامت روان ، عملکرد تحصیلی