مطالعه تطبیقی جرم تکدی گری در قوانین ایران و عراق

تکدی گری یکی از معضلات پیچیده اجتماعی و حقوقی در جوامع مختلف است. این پدیده، علاوه بر تاثیرات منفی بر امنیت اجتماعی، زمینه ساز جرایمی چون کودک ربایی، سوءاستفاده از کودکان، سرقت و سایر جرایم سازمان یافته می شود. اغلب شامل گروه هایی مانند معتادین، بی خانمان ها، زنان و کودکان بی سرپرست یا بد سرپرست انجام می شود. فقر، بیماری، اجبار و اکراه و بی سرپرستی و بد سرپرستی، از عوامل اصلی شکل گیری این معضل هستند. راهکارهای پیشنهادی شامل استفاده از رویکرد عدالت ترمیمی، ارائه خدمات مددکار اجتماعی و همکاری متخصصین این حوزه با یکدیگر، می تواند در کاهش نرخ تکدی گری و آسیب های اجتماعی نقش موثری ایفا کند.

کلیدواژه ها:

تکدی گری ، کودکان ، روان شناسی ، عدالت ترمیمی ، مددکاری