مقایسه اشتیاق به زندگی و درماندگی آموخته شده در مادران دارای فرزند نقص توجه- بیش فعال و عادی

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اشتیاق به زندگی و درماندگی آموخته شده در مادران دارای فرزند نقص توجه-بیش فعال و عادی انجام شد. روش پژوهش از نوع علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری کلیه مادران دارای فرزند نقص توجه-بیش فعال در مدارس ابتدائی دولتی شهر ساری بود و ۴۵ مادر دارای فرزند نقص توجه-بیش فعال، طبق نظر متخصص، انتخاب شدند و به تعداد ۴۵ مادر دارای فرزند عادی به صورت همگن نیز از مدارس انتخاب شدند. هر دو گروه به سوالات اشتیاق به زندگی (حسن زاده، ۱۳۹۴) و درماندگی آموخته شده (کوینلس و نیلسون،۱۹۸۸) پاسخ دادند. داده ها توسط آزمون تی برای دو گروه مستقل در نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۶ تحلیل شدند. یافته ها نشان داد؛ اشتیاق به زندگی در مادران دارای فرزند عادی و درماندگی آموخته شده در مادران دارای فرزند نقص توجه-بیش فعال بیشتر است. لذا توجه به وضعیت روانشناختی مادران دارای فرزند نقص توجه-بیش فعال حائز اهمیت است.

کلیدواژه ها:

اشتیاق به زندگی ، درماندگی آموخته شده ، نقص توجه-بیش فعال