شایسته سالاری در فلسفه لیبرتارینیسم: تحلیل حدود و قیود در اندیشه آزادی خواهان

شایسته سالاری به عنوان نظامی که پاداش ها و جایگاه های اجتماعی را بر اساس شایستگی های فردی نظیر تلاش، استعداد و دستاوردها توزیع می کند، یکی از مفاهیم محوری در فلسفه های سیاسی و حقوقی مدرن است. این مقاله با تمرکز بر فلسفه لیبرتارینیسم، که بر آزادی فردی، مالکیت خصوصی، و اصل عدم تجاوز استوار است به بررسی حدود و قیود شایسته سالاری در اندیشه آزادی خواهان می پردازد. با تحلیل دیدگاه های اندیشمندانی مانند رابرت نوزیک، موری روتبارد، و فریدریش هایک، نشان داده می شود که لیبرتارینیسم، شایسته سالاری را نتیجه طبیعی رقابت آزاد می داند. پیشنهادهای حقوقی این مقاله، با تاکید بر اصلاح نظام آموزشی، تقویت رقابت آزاد و هماهنگی با ارزش های جهانی، چارچوبی برای تحقق شایسته سالاری در نظام حقوقی ایران ارائه می دهند. این پیشنهادها با تلفیق آزادی و عدالت می توانند به عنوان الگویی برای نظام های حقوقی مختلط عمل کنند. این پژوهش نه تنها به دنبال روشن سازی رابطه میان شایسته سالاری و لیبرتارینیسم است، بلکه می کوشد درس هایی برای نظام های حقوقی ارائه دهد که به دنبال تعادل میان شایستگی و عدالت هستند. با توجه به اهمیت موضوع در فلسفه حقوقی و سیاسی این مقاله می تواند به گفت وگوهای آکادمیک در ایران و جهان کمک کند.

کلیدواژه ها:

شایسته سالاری ، لیبرتارینیسم ، لیبرتارین ، لیبرالیسم ، آزادی خواهی