ارزیابی آزمایشگاهی رفتار ماسه مسلح شده به ژئوگرید قرار گرفته بالای حفرات دوقلو

مطالعه حاضر، به بررسی رفتار خاک ماسه ای دارای حفرات دوتایی مسلح شده با ژئوگرید مقیاس شده تحت اثر بارگذاری استاتیکی به صورت آزمایشگاهی می پردازد. تفاوت مهم مطالعه فوق در مقایسه با مطالعات مشابه انجام گرفته در زمینه تسلیح خاک های بدون و با حفره، استفاده از مسلح­ کننده های مقیاس شده است. تاثیر دانسیته نسبی خاک، فاصله افقی و عمق مدفون شدگی حفرات، فاصله عمودی لایه های مسلح­ کننده و عمق مدفون شدگی لایه اول مسلح­ کننده بر رفتار بار- نشست خاک مسلح شده و جابه ­جایی افقی حفرات مورد بررسی قرار گرفته است. جهت بررسی چگونگی شکل گیری گوه های گسیختگی، نحوه گسیختگی خاک زیر پی و میزان کرنش برشی پدید آمده در اثر اعمال بار در محل گوه های گسیختگی از روش سرعت­ سنجی تصویری ذرات (PIV) استفاده شده است. ارزیابی نتایج به دست آمده نشان داد که با افزایش فاصله عمودی مسلح ­کننده ها و عمق مدفون شدگی لایه اول مسلح ­کننده، سربار قرار گرفته بر روی مسلح کننده ها و مقاومت اصطکاکی بین مسلح ­کننده ها و خاک ماسه ای افزایش یافته و متعاقب آن ظرفیت باربری خاک ماسه ای با حفرات دوتایی مسلح شده افزایش یافته است. همچنین، نتایج بیانگر این بود که تسلیح خاک متراکم با دو لایه ژئوگرید باعث افزایش ظرفیت باربری خاک ماسه ای متراکم با حفرات دوتایی مسلح شده به ­میزان ۸/۵۱% در مقایسه با خاک ماسه ای متراکم با حفرات دوتایی بدون مسلح­کننده شده است. در نهایت، ارزیابی خروجی های تحلیل PIV نشان دهنده این موضوع بود که نرخ کرنش برشی شکل گرفته در اثر بارگذاری در محل گوه گسیختگی زیر پی با افزایش تعداد لایه ها و عمق مدفون شدگی لایه اول مسلح ­کننده، کاهش یافته است.

کلیدواژه ها:

ژئوگرید ، ظرفیت باربری ، حفرات دوقلو ، خاک مسلح شده ، دانسیته نسبی خاک