بررسی اثربخشی شن بازی درمانی بر اضطراب جدایی و پرخاشگری دانش آموزان پسر پایه اول ابتدایی

هدف تحقیق حاضر بررسی اثربخشی شن بازی درمانی بر اضطراب جدایی و پرخاشگری دانش آموزان پسر پایه اول ابتدایی شهر بجنورد است. مطالعه کنونی نیمه آزمایشی، با پیش آزمون، پس آزمون بوده و جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان پایه اول شهر بجنورد در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ تشکیل دادند که از میان آنها ۲۶ نفر دبستان یاسین به شیوه نمونه گیری هدفمند(قضاوتی) انتخاب و به دو گروه آزمایش(۱۳نفر) و کنترل(۱۳نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش(۱۳ نفر) تحت ۸ جلسه شن بازی درمانی قرار گرفتتند. والدین دانش آموزان قبل و بعد از شن بازی درمانی ، به پرسشنامه های اختلال اضطراب جدایی در کودکان، ایمانی(۱۳۹۶) و پرخاشگری، ویلیامز و همکاران (۱۹۹۶) پاسخ دادند.با مشاهده نتایج ،میتوان بیان کرد که تفاوت دو گروه آزمایش و کنترل در زیر مولفه پرخاشگری کلامی- خصومت (p: .۰۰۱ – f: ۳۶.۷۵- eta: .۷۲) و همچنین در زیر مولفه پرخاشگری فیزیکی- خشم (p: .۰۰۲ – f: ۳۴.۵۴ - eta: .۷۰) در سطح کوچکتر از ./۰۱ از لحاظ آماری معنادار است بدین معنا که شن بازی درمانی بر پرخاشگری دانش آموزان پسر پایه اول ابتدایی تاثیر مثبت و معنادار دارد. همچنین نتایج نشان می دهد که تفاوت دو گروه آزمایش و کنترل در اضطراب جدایی نیز در سطح کوچکتر از./۰۱ از لحاظ آماری معنادار است(p: .۰۰۰ – f: ۶۷.۳۸- eta: .۷۷) براین اساس فرضیه اصلی دوم تحقیق مبنی بر شن بازی درمانی بر اضطراب جدایی دانش آموزان پسر پایه اول ابتدایی تاثیر دارد مورد تایید واقع می گردد. در پایان پیشنهاد می گردد که نتایج به دست آمده به عنوان پایه ای برای پژوهش های بیشتر در راستای بررسی اثربخشی شن بازی درمانی بر دیگر مولفه های روان شناختی دانش آموزان، مورد توجه پژوهشگران قرار گیرد.کلیدواژه ها: شن بازی درمانی, اضطراب جدایی، پرخاشگری، دانش آموزان، پایه اول ابتدایی