در آغوش هویت: تلفیق فرهنگ بومی با محتوای درسی برای آموزش معنادار و ماندگار

در عصر جهانی شدن که نظام های آموزشی با فشارهای همسان سازی مواجه اند، توجه به فرهنگ بومی در طراحی محتوای درسی نه تنها اقدامی هویتی، بلکه ضرورتی تربیتی و اجتماعی به شمار می رود. محتوای درسی اگر به درستی با زمینه های فرهنگی، تاریخی، زبانی و زیستی جامعه فراگیران پیوند بخورد، می تواند عاملی موثر در افزایش انگیزه یادگیری، درک عمیق تر مفاهیم، و تقویت حس تعلق و افتخار به هویت محلی باشد. این مقاله با هدف واکاوی نقش فرهنگ بومی در فرایند طراحی آموزشی، ضمن تبیین مبانی نظری از منظر دیدگاه های روان شناسی فرهنگی، یادگیری اجتماعی و آموزش بومی، به بررسی تجربه های عملی در ادغام مولفه های فرهنگی در محتوای درسی می پردازد. یافته ها نشان می دهد که استفاده هدفمند از عناصر بومی مانند زبان محلی، داستان ها، هنرها، معماری، آیین ها و سبک زندگی، می تواند سبب ارتقاء اثربخشی آموزش، تقویت ارتباط معنادار با یادگیرنده، و پایداری ارزش های فرهنگی گردد.واژگان کلیدی: فرهنگ بومی، طراحی محتوای درسی، آموزش هویتی، یادگیری زمینه مند، تلفیق فرهنگی