نقش بازی در یادگیری اجتماعی و رشد هوش هیجانی در کودکان دبستانی
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 24
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
EPCS04_1965
تاریخ نمایه سازی: 5 مرداد 1404
چکیده مقاله:
بازی به عنوان یک فعالیت ذاتی در کودکان، نقش حیاتی در فرآیند یادگیری و رشد آن ها ایفا می کند. این مقاله مروری به بررسی نقش بازی در یادگیری اجتماعی و توسعه هوش هیجانی در کودکان دبستانی می پردازد. با توجه به اهمیت آموزش و پرورش در دوران کودکی، شناخت مکانیسم هایی که از طریق بازی به رشد اجتماعی و هیجانی کمک می کنند، ضروری است. یادگیری اجتماعی فرآیندی است که در آن کودکان مهارت های ارتباطی، همکاری، حل تعارض و همدلی را در تعامل با همسالان و بزرگسالان می آموزند. بازی های گروهی فرصت های بی نظیری برای تمرین این مهارت ها فراهم می کنند. هوش هیجانی نیز شامل توانایی شناسایی، درک، مدیریت و استفاده موثر از هیجانات خود و دیگران است. بازی، به ویژه بازی های نقش آفرینی و تعاملی، به کودکان کمک می کند تا هیجانات مختلف را تجربه کرده، آن ها را نام گذاری کنند و راهبردهای سالم برای کنار آمدن با آن ها بیابند. در این مقاله، مکانیزم هایی که از طریق آن ها بازی به بهبود یادگیری اجتماعی و رشد هوش هیجانی منجر می شود، تشریح می گردد. این مکانیزم ها شامل فرصت های تعامل، مذاکره، حل مسئله، همدلی و تجربه هیجانات در محیطی امن و بدون قضاوت است. همچنین، انواع بازی های موثر بر این حوزه ها، از جمله بازی های حرکتی، نمایشی، ساخت وساز و بازی های مبتنی بر قوانین، مورد بحث قرار می گیرند. در ادامه، تاثیرات مثبت بازی بر کاهش مشکلات رفتاری، افزایش اعتماد به نفس و بهبود عملکرد تحصیلی کودکان دبستانی بررسی می شود. یافته های پژوهش های مختلف نشان می دهد که ادغام بازی در برنامه های آموزشی می تواند به توسعه جامع کودکان، نه تنها در ابعاد شناختی، بلکه در ابعاد اجتماعی و هیجانی نیز کمک شایانی کند. این رویکرد نوآورانه، آموزش را از یک فرآیند صرفا انتقال دانش به تجربه ای پویا و لذت بخش تبدیل می کند که یادگیری را عمیق تر و ماندگارتر می سازد. در نهایت، با توجه به نتایج، راهکارهایی برای ترویج و استفاده موثر از بازی در محیط های آموزشی ارائه خواهد شد که می تواند به بهبود کیفیت آموزش و پرورش و تربیت نسلی توانمندتر در مواجهه با چالش های زندگی منجر شود. این مطالعه بر لزوم توجه بیشتر به نقش بازی در سیاست گذاری های آموزشی و طراحی برنامه های درسی تاکید دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
شهلا طاهری حاجی وند
کارشناسی زبان وادبیات فارسی دانشگاه اصفهان آموزگار ابتدایی اداره آموزش و پرورش تهران