طراحی برنامه درسی با رویکرد خلاقیت محور: نقش معلمان در اجرای موثر

هدف کلی از انجام این پژوهش، شناسایی و رتبه بندی موانع توسعه بازاریابی صنایع دستی استان سیستان و بلوچستان و ارائه توصیه های سیاستی، بوده است. پژوهش حاضر، به لحاظ ماهیت و روش، از نوع کاربردی و به لحاظ اجرا و روش انجام، از نوع ترکیبی و با طرح اکتشافی بوده است. این روش پژوهش، شامل دو بخش بود: در بخش اول، یعنی پژوهش کیفی، از روش مصاحبه با خبرگان به روش تحلیل محتوای کیفی استفاده شد. در بخش دوم، یعنی پژوهش کمی، از مدل یابی معادلات ساختاری به روش تحلیل عامل تاییدی و اکتشافی، استفاده شد. مجموعه کل اعضاء نمونه پژوهش در بخش کیفی، شامل ۲۳ نفر افراد متخصص، خبره و صاحب نظر، در حوزه صنایع دستی در سطح استان بودند. روش نمونه گیری در بخش کیفی، به صورت گوله برفی (هدفمند) و در بخش کمی، به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای بوده است. حجم نمونه پژوهش، با استفاده از جدول کرسجی و مورگان، ۲۰۵ نفر برآورد شد. در مرحله پژوهش کیفی، از اطلاعات کتابخانه ای و مصاحبه های انجام شده از خبرگان و افراد صاحب نظر، استفاده شد؛ در مرحله پژوهش کمی نیز، از داده های حاصله از پرسشنامه محقق ساخته، بهره گرفته شد. نتایج به دست آمده از تحلیل عامل تاییدی، نشان داد که موانع اصلی، از قبیل (۱) موانع عدم دانش کسب و کار، (۲) موانع اجتماعی- فرهنگی، (۳) موانع مالی و اقتصادی، (۴) موانع صادرات و واردات، و (۵) موانع تحقیقات در بازاریابی، به میزان زیادی، عامل های اصلی و فرعی موانع (گویه ها) توسعه بازایابی صنایع دستی استان سیستان و بلوچستان را شناسایی می کند. بار عاملی (اکتشافی) عوامل (موانع) اصلی توسعه بازاریابی صنایع دستی استان سیستان و بلوچستان، به ترتیب اولویت و اهمیت، به این شرح بودند: موانع عدم دانش کسب و کار (بار عاملی ۵۲۸/۲)؛ موانع اجتماعی-فرهنگی (بار عاملی ۰۲۱/۳)؛ موانع مالی و اقتصادی (بار عاملی ۱۰۷/۲)؛ موانع صادرات و واردات (بار عاملی ۰۶۲/۲)؛ و موانع تحقیقات در بازاریابی (بار عاملی ۲۲۱/۲). در پایان این پژوهش، توصیه های کلان سیاستی در جهت توسعه بازاریابی صنایع دستی استان سیستان و بلوچستان، ارائه شدند:

کلیدواژه ها:

موانع توسعه بازاریابی ، صنایع دستی ، استان سیستان و بلوچستان ، توصیه های سیاستی.