شناخت امکانات و محدودیتهای استان قزوین در راستای نیل به توسعه پایدار گردشگری؛ارائه راهبردها و پیشنهادات

استان قزوین یکی از مناطق تاریخی کشور ایران است که سابقه ظهور اولین سکونتگاه ها در آن به دوران سلجوقیان باز می گردد.در حال حاضر این منطقه با دربرداشتن پتانسیلهای ارزشمند،می تواند در سطوح ملی و بین المللی به عنوان یک منطقه پایدار و جاذب مطرح گردد؛ حال آنکه عدم توجه به این قابلیتها منجر به تضعیف آنها در سطوح بالاتر شده است.وجود جاذبه های گردشگری تاریخی، گردشگری طبیعی و گردشگری مذهبی در این منطقه و ارتباط داشتن این مولفه ها با بحث پایداری و توسعه پایدار،به عنوان اصل اساسی در راستای دستیابی به تعادل منطقه ای و رفاه انسانی،چهارچوب اصلی موضوع این پژوهش را شکل میدهد. پژوهشگران در این پژوهش، ابتدا به شناخت ومعرفی امکانات و محدودیتهای منطقه(استان) قزوین در زمینه شاخصهای تعریف شده برای نیل به توسعه پایدار گردشگری با استفاده از روشهای توصیفی ، آماری (ارائه پرسشنامه) می پردازند ؛ تحلیل اطلاعات پرسشنامه با استفاده از مدل وزنی لیکرت و با استفاده از روش تحلیلی SWOT و در چهارچوب مدل تحلیلی پژوهش انجام می شود و نهایتا راهبردها و پیشنهادات اجرایی در این زمینه ارائه میگردد.راهبردهای ارائه شده در چهار چوب مدل تحلیلی SWOT تدوین گشته اند و شامل راهبردهای تهاجمی- رقابتی،تنوع،بازنگری و تدافعی می باشند.در راستای نیل به راهبردها،پیشنهاداتی ارائه شده که تلفیق این راهبردها و پیشنهادات بستر لازم را برای دستیابی به هدف اصلی پژوهش که همان دستیابی به توسعه پایدار گردشگری در منطقه(استان) قزوین است را فراهم می سازد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدارگردشگری ، استان قزوین ، شاخصهای اجتماعی و زیست محیطی ، مدل تحلیلی SWOT