تحلیل انتقادی و مدل پایه آثار افزایش سرمایه از محل تجدید ارزیابی دارایی ها و تسعیر ارز بر ساختار سرمایه و اعتماد سهامداران: مطالعه موردی بانک ملت

در سال های اخیر، افزایش سرمایه به عنوان یکی از مهم ترین ابزارهای تامین مالی در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، به ویژه در صنعت بانکداری، رواج یافته است. بانک ملت، به عنوان یکی از بزرگ ترین بانک های دولتی کشور، چندین نوبت از روش های افزایش سرمایه از محل تجدید ارزیابی دارایی ها و تسعیر ارز استفاده کرده است. این پژوهش با رویکردی انتقادی و مدل محور، به بررسی آثار این روش ها بر ساختار مالی بانک ملت و نیز واکنش روانی و اعتماد سهامداران می پردازد.در این مقاله، با استفاده از داده های سامانه کدال و اطلاعات تاریخی بازار سرمایه ایران، متغیرهایی همچون نوع روش افزایش سرمایه، نسبت سرمایه به دارایی، بازده حقوق صاحبان سهام، واکنش قیمتی سهام، و شاخص اعتماد سرمایه گذاران مورد بررسی قرار گرفته اند. همچنین با طراحی یک مدل مفهومی، تلاش شده است تا روابط بین متغیرهای ساختاری و رفتاری تحلیل شود.نتایج نشان می دهد که اگرچه استفاده از تجدید ارزیابی و تسعیر ارز منجر به بهبود موقت در ترازنامه و نسبت های مالی می گردد، اما در بسیاری از موارد، این بهبود ظاهری باعث ایجاد برداشت های اشتباه از وضعیت مالی بانک نزد سهامداران می شود. همچنین مشخص شد که اتکای بیش از حد به این روش ها بدون بهبود واقعی در جریان های نقدی، منجر به کاهش اعتماد بازار، نوسانات شدید قیمتی و ضعف در ساختار سرمایه در بلندمدت شده است.پژوهش حاضر با تاکید بر اهمیت شفافیت مالی و مدیریت صحیح انتظارات سهامداران، پیشنهاداتی جهت بهبود سیاست گذاری در حوزه افزایش سرمایه در نظام بانکی ایران ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

افزایش سرمایه غیرنقدی ، تجدید ارزیابی دارایی ، تسعیر ارز ، اعتماد سهامداران ، ساختار مالی بانک ملت