مدل رابطه ای مدیریت منابع انسانی، مدیریت مشارکتی و هوش هیجانی کارکنان با میانجیگری خودکارآمدی شغلی در شهرداری فردیس

این پژوهش با هدف بررسی مدل رابطه ای بین مدیریت منابع انسانی، مدیریت مشارکتی و هوش هیجانی کارکنان شهرداری فردیس با میانجیگری خودکارآمدی شغلی انجام شد. مدیریت منابع انسانی به عنوان چارچوبی کلان و راهبردی، نقش مهمی در شکل دهی به سبک های مدیریتی مانند مدیریت مشارکتی و تقویت ویژگی های روانی کارکنان ایفا می کند. مدیریت مشارکتی به عنوان یکی از رویکردهای موثر در مدیریت منابع انسانی، زمینه ساز افزایش مشارکت فعال کارکنان در فرآیندهای تصمیم گیری و ارتقای انگیزه و رضایت شغلی آنان است. همچنین، هوش هیجانی به عنوان عاملی کلیدی در موفقیت شغلی و بهبود عملکرد فردی و سازمانی شناخته می شود که می تواند تحت تاثیر سیاست ها و برنامه های مدیریت منابع انسانی قرار گیرد. در این مطالعه، نقش خودکارآمدی شغلی به عنوان متغیر میانجی بررسی شد تا سازوکار تاثیر مدیریت منابع انسانی و مدیریت مشارکتی بر هوش هیجانی کارکنان روشن تر گردد. روش تحقیق توصیفی-همبستگی بود و جامعه آماری شامل کلیه کارکنان شهرداری فردیس بود که نمونه ای ۱۵۰ نفری به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های استاندارد مدیریت منابع انسانی، مدیریت مشارکتی، هوش هیجانی و خودکارآمدی شغلی بود. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که مدیریت منابع انسانی و مدیریت مشارکتی تاثیر مثبت و معناداری بر هوش هیجانی کارکنان دارند و خودکارآمدی شغلی نقش میانجی قوی و موثری در این رابطه ایفا می کند. یافته ها بیانگر این است که تقویت مدیریت منابع انسانی و سبک مدیریت مشارکتی، همراه با افزایش خودکارآمدی شغلی، می تواند به بهبود هوش هیجانی کارکنان کمک کرده و در نهایت موجب ارتقای عملکرد و بهره وری سازمان شود. بر اساس این نتایج، پیشنهاد می شود سازمان ها به ویژه در حوزه های حساس و حیاتی مانند شهرداری، برنامه های آموزشی و مدیریتی جامعی را برای توسعه مهارت های مشارکتی، هوش هیجانی و خودکارآمدی کارکنان طراحی و اجرا کنند تا بتوانند بهره وری و اثربخشی سازمان را بهبود بخشند.

کلیدواژه ها:

مدیریت مدیریت منابع انسانی ، مدیریت مشارکتی ، هوش هیجانی ، خودکارآمدی شغلی ، سازمان شهرداری فردیس ، کارکنان