ارزیابی ضرورت بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری

مسئله سازه های متروکه و فرسوده در شهرها و مناطق شهری یک مشکل جدی است که نیازمند رویکردهای جدید و اقدامات قاطع برای حل آن است. این سازه ها نه تنها زیبایی منظر شهری را تخریب می کنند، بلکه ممکن است منجر به مشکلات امنیتی و اجتماعی نیز شوند. حفظ و احیای سازه های متروکه و فرسوده می تواند به عنوان یک فرصت برای توسعه و تحول در شهرسازی و معماری دیده شود. این سازه ها می توانند به عنوان پتانسیل های منحصر به فرد برای ایجاد فضاهای فرهنگی، هنری یا تجاری مورد استفاده قرار گیرند. با استفاده از روش های نوین طراحی و بازسازی، این ساختمان ها می توانند به عنوان نقاط جذاب و تاریخی در شهر تبدیل شوند. به علاوه، حفظ این سازه ها می تواند به عنوان یک فرصت برای حفظ هویت فرهنگی و تاریخی شهر، و همچنین حفظ حقوق مالکیت عمومی و عدم بهره برداری خصوصی از منابع عمومی مورد توجه قرار گیرد. این اقدامات نیازمند همکاری بین دولت، معماران، جامعه محلی و صاحبان ساختمان های فرسوده و متروکه است تا بتوانند از این فرصت به نحو احسن استفاده کنند. این تحقیق در جهت شناخت و معرفی راهکارهای تغییر کاربری ساختمان های متروکه و فرسوده در تهران بسیار حیاتی است. با توجه به اینکه ساختمان های متروکه و فرسوده می توانند به عنوان فضاهای جدید برای فعالیت های اجتماعی، فرهنگی یا تجاری مورد استفاده قرار بگیرند، شناخت عواملی که به فرسودگی این سازه ها منجر شده است و پیدا کردن راهکارهایی برای احیا و تغییر کاربری آن ها بسیار ارزشمند است. شیوه پژوهش انتخاب شده (توصیفی-تحلیلی) مناسب به نظر می رسد زیرا به وسیله آن می توان به صورت دقیق تحلیل و شناسایی عوامل موثر در فرسودگی سازه ها پرداخت و راهکارهای مناسب برای تغییر کاربری آن ها را ارائه داد. با توجه به نتایج پژوهش که اشاره به تاثیر ساختارهای اجتماعی و اقتصادی بر فرسودگی بافت کالبدی دارد، می توان نتایج این تحقیق را به عنوان یک پایه مطالعات بعدی در زمینه حفظ و احیای ساختمان های متروکه و فرسوده استفاده کرد. همچنین، این نتایج می توانند به عنوان راهنمایی برای سازمان های محلی و دولت در تصمیم گیری در خصوص حفظ و احیای این سازه ها مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

بهسازی و نوسازی ، بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری ، نوسازی بافت های فرسوده و ناکارامد شهری