رابطه بین عدالت شهری و تمایل به مشارکت در بین شهروندان شهر مشهد

امروزه مشارکت شهروندی به عنوان پدیده ای که نقش گرفته از سیاست ها و رویکردهای مدیران رده بالای سازمانی و شهری می باشد، از جمله عوامل ساخته شده به وسیله منابع انسانی است که نقش مهمی در تحول نظام مدیریتی شهرها و به خصوص پیشبرد اهداف مبتنی بر توسعه پایدار شهرها و ارتقای کیفیت زندگی بر مبنای سنجش نیازهای شهروندان دارد. سازوکارهای تصمیم گیری مشارکتی، نقش موثری در ارتقای کیفیت خدمات شهری و بهینه سازی تخصیص منابع دارند. یکی از مواردی که در ارتباط با مشارکت شهروندان مدنظر قرار می گیرد بحث عدالت شهری است. هدف از این مطالعه بررسی رابطه بین عدالت شهری و تمایل به مشارکت در بین شهروندان شهر مشهد بود. نوع تحقیق با توجه به هدف، کاربردی و روش تحقیق از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری پژوهش را کلیه شهروندان شهر مشهد تشکیل دادند که به نوعی از خدمات شهری استفاده می کردند. تعداد ۳۸۴ نفر بر مبنای معادله کوکران و با روش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. ابزار اصلی گردآوری داده ها در این تحقیق دو پرسشنامه برای سنجش عدالت شهری و تمایل به مشارکت عمومی بوده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss استفاده شد. نتایج آزمون پیرسون نشان داد که بین عدالت شهری و تمایل به مشارکت در بین شهروندان ارتباط مثبت و قوی وجود دارد، بدین معنی که هر چه عدالت اجتماعی بیشتر باشد، تمایل شهروندان برای مشارکت نیز بیشتر است. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشانگر آن بود که هر یک از ابعاد عدالت شهری(برابری و مساوات، قانون مندی، اعطای حقوق و توازن)، توانسته اند، تمایل به مشارکت شهروندان مشهد را پیش بینی نمایند و بیشترین اثرگذاری را متغیر برابری و مساوات داشته است. در مقابل کمترین میزان تاثیر نیز مربوط به متغیر اعطای حقوق بود. ضریب تعیین به میزان ۶۹/۰ به دست آمد که نشان می دهد، ۶۹ درصد از تغییرات تمایل به مشارکت شهروندان مشهدی توسط ابعاد عدالت شهری قابل تبیین است.

کلیدواژه ها:

عدالت شهری ، مشارکت ، شهروندان.