رابطه بین ساختار سازمانی منعطف و نوآوری شغلی کارکنان شهرداری مشهد

در محیط های سازمانی پرتغییر و رقابتی امروز، انعطاف پذیری سازمانی به عنوان یکی از عوامل کلیدی در بقا، کارآمدی و نوآوری شناخته می شود. از سوی دیگر، نوآوری سازمانی به عنوان موتور تحول و بهبود عملکرد در نهادهای خدماتی نقش بسزایی ایفا می کند. هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین ساختار سازمانی منعطف و نوآوری شغلی کارکنان شهرداری منطقه ۹ مشهد بود. این مطالعه از نوع کمی و همبستگی (پیمایشی) بوده و جامعه آماری شامل کلیه کارکنان شاغل در شهرداری منطقه ۹ مشهد در سال ۱۴۰۴ می باشد. روش نمونه گیری به صورت تصادفی ساده انجام شد و حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان به میزان ۱۵۰ نفر تعیین گردید. ابزار گردآوری داده ها دو پرسشنامه استاندارد بودند: پرسشنامه انعطاف پذیری سازمانی (چان و همکاران، ۲۰۲۰) با چهار بعد منابع، هماهنگی، وظایف و پاسخ، و پرسشنامه نوآوری سازمانی (هوانگ و همکاران، ۲۰۱۱) با سه بعد نوآوری فرایندی، تولیدی و اداری. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ و با بهره گیری از آزمون های آماری توصیفی، همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین تمامی مولفه های انعطاف پذیری سازمانی و ابعاد مختلف نوآوری سازمانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. در تحلیل رگرسیون چندمتغیره، مشخص شد که مولفه های انعطاف پذیری سازمانی به طور مشترک ۴۱.۲ درصد از تغییرات نوآوری سازمانی را تبیین می کنند. در این میان، انعطاف پذیری پاسخ بیشترین اثر را بر نوآوری داشت، در حالی که سایر ابعاد مانند منابع، هماهنگی و وظایف نیز تاثیرات معناداری از خود نشان دادند. این یافته ها بر اهمیت ایجاد ساختارهای انعطاف پذیر و تقویت آمادگی سازمان در مواجهه با تغییرات محیطی برای ارتقای سطح نوآوری تاکید دارند. این پژوهش می تواند راهنمایی برای مدیران سازمان های دولتی و شهری باشد تا با بازطراحی ساختارهای درونی خود، زمینه های رشد و خلاقیت کارکنان را فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری سازمانی ، نوآوری سازمانی ، ساختار منعطف ، شهرداری مشهد.