مروری بر رفتار رئولوژیکی و مکانیکی بتن خودتراکم و نقش افزودنی ها در آن

این مطالعه مروری به تحلیل جامع رفتار رئولوژیکی و مکانیکی بتن خودتراکم (SCC) تحت تاثیر افزودنی های مختلف می پردازد. SCC به عنوان یکی از فناوری های پیشرفته در صنعت بتن، با ویژگی های منحصربه فردی همچون روانی بالا، پایداری مناسب و توانایی پرکردن کامل قالب بدون نیاز به تراکم مکانیکی، تحولی اساسی در اجرای پروژه های عمرانی ایجاد کرده است. در این پژوهش، تاثیر افزودنی های شیمیایی مانند فوق روان کننده های پلی کربوکسیلات اتر و ویسکومودیفایرها بر بهبود پارامترهای رئولوژیکی شامل ویسکوزیته، مقاومت جاری و حد جاری مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین، نقش مواد معدنی نظیر دوده سیلیس، خاکستر بادی و متاکائولن در اصلاح خواص مکانیکی شامل مقاومت فشاری، کششی و مدول الاستیسیته تحلیل شده است. افزودن الیاف فلزی و پلیمری به عنوان عاملی کلیدی در ارتقای رفتار پس از ترک خوردگی و افزایش چقرمگی SCC مورد ارزیابی قرار گرفته است. مرور مطالعات تجربی و میدانی نشان می دهد که ترکیب بهینه این افزودنی ها می تواند منجر به تولید SCC با کارایی رئولوژیکی مطلوب و خواص مکانیکی برتر شود. نتایج حاکی از آن است که انتخاب صحیح نوع و درصد افزودنی ها تاثیر مستقیمی بر عملکرد SCC در شرایط مختلف بارگذاری و محیطی دارد. در پایان، چالش های موجود در زمینه مدلسازی رفتار رئولوژیکی و بهینه سازی ترکیب افزودنی ها مورد بحث قرار گرفته و راهکارهایی برای تحقیقات آتی در جهت توسعه نانومواد و بهبود پایدار عملکرد SCC پیشنهاد شده است. این تحلیل مروری می تواند مبنای مناسبی برای پژوهش های آینده در زمینه طراحی بتن های خودتراکم با خواص مهندسی کنترل شده فراهم نماید.

کلیدواژه ها:

بتن خودتراکم ، افزودنی شیمیایی ، دوام بتن ، خواص رئولوژیکی ، رفتار مکانیکی