روش های ارزیابی عملکرد لرزه ای ساختمان های موجود در شهرهای ایران

ایران، به دلیل قرار گرفتن در منطقه لرزه خیز آلپاید، همواره در معرض خطر زمین لرزه های مخرب قرار دارد. بخش قابل توجهی از ساختمان های موجود در شهرهای ایران، پیش از تدوین آیین نامه های لرزه ای مدرن ساخته شده اند و اغلب فاقد مقاومت و شکل پذیری کافی هستند. این موضوع، لزوم ارزیابی عملکرد لرزه ای این سازه ها را برای شناسایی نقاط ضعف، پیش بینی رفتار در زلزله، و ارائه راهکارهای بهسازی حیاتی می سازد. این مقاله به بررسی روش های رایج ارزیابی لرزه ای در ایران می پردازد، شامل تحلیل استاتیکی غیرخطی (پوش آور)، تحلیل دینامیکی افزایشی و تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی. هر روش با وجود دقت و کاربرد متفاوت، امکان ارزیابی رفتار سازه در سطوح مختلف عملکردی را فراهم می کند. چالش های عمده در اجرای این ارزیابی ها در ایران مورد بحث قرار می گیرد، از جمله فقدان نقشه های سازه ای دقیق، عدم قطعیت در مشخصات مصالح قدیمی، و مقاومت مالکین در برابر بهسازی. در نهایت، نقش آیین نامه های ملی نظیر استاندارد ۲۸۰۰ و نشریه ۳۷۷ سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور در تعیین چارچوب ارزیابی و بهسازی مورد تاکید قرار می گیرد. هدف نهایی، ارائه یک رویکرد جامع برای افزایش تاب آوری لرزه ای شهرهای ایران و کاهش خسارات ناشی از زمین لرزه است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی عملکرد لرزه ای ، ساختمان ها ، شهرهای ایران