بررسی نقش قابلیتهای محیطی در شکل گیری معنای فضاهای باز مجتمع های مسکونی در شهر اردبیل

یکی از مفاهیم مهم مرتبط با قرارگاه رفتاری، در روانشناسی اکولوژیک، کانسپت قابلیت محیط است، بدین معنا که رفتار افراد در محیط متاثر از قابلیت ها و فرصت هایی است که در اختیار آن ها قرار می دهد مثلا وجود مبلمان یا برآمدگی برای نشستن افراد را به نشستن واردار می کند هدف از تحقیق حاضر بررسی نقش قابلیتهای محیطی در شکل گیری معنای فضاهای باز مجتمع های مسکونی در شهر اردبیل می باشد این پژوهش از لحاظ هدف از نوع کاربردی، از لحاظ نوع روش، توصیفی- تطبیقی می باشد و از لحاظ روش گردآوری اطلاعات روش تحقیق مورد نظر میدانی است. جامعه آماری شامل ساکنین مجتمع های لاله سبلان و هنرمندان در شهر اردبیل در سال ۱۴۰۳ بود و جمع کل واحدهای هر دو مجتمع می شود ۳۰۴ واحد بود که به طور متوسط اگر در هر واحد۳ نفر زندگی کنند جمعیتی در حدود ۹۱۲ نفر می باشند که جامعه آماری ما را تشکیل می دهند و با توجه به جدول مورگان حجم نمونه آماری برابر ۲۸۰ نفر است که با توزیع حدود ۳۰۰ پرسشنامه در جامعه آماری نهایتا ۲۷۱ پرسشنامه سالم و بدون نقص جمع آوری شدند. برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه محقق ساخته ۴۰ سوالی با طیف ۵ گزینه ای لیکرت استفاده شده است و در نهایت تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ انجام شده است و یافته های تحقیق نشان داد که طبق نتایج بدست آمده ابعاد قابلیتهای محیطی (لبه، پله، آبنما، المان، عناصر سایه افکن و نیمکت) بر شکل گیری معنای فضاهای باز مجتمع های مسکونی در شهر اردبیل تاثیر مثبت معنی داری دارد و باید مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

قابلیتهای محیطی ، معنا ، فضا ، مجتمع های مسکونی ، شهر اردبیل