نابرابری در گوش ها، تبعیض شنیده نشدن در خانواده و جامعه

شنیده نشدن، یکی از تجربه های روانی پنهان اما عمیق انسان معاصر است؛ پدیده ای که می تواند در بافت خانواده، مدرسه، محیط کار و حتی ساختارهای سیاسی و اجتماعی بروز یابد. در این مقاله، مفهوم «نابرابری در شنیده شدن» به عنوان نوعی تبعیض خاموش و ساختاری بررسی شده است. با بهره گیری از دیدگاه های روان شناسی رشد، روان شناسی اجتماعی، و نظریه های نیازهای انسانی، به تحلیل ریشه ها و پیامدهای روانی و اجتماعی این پدیده پرداخته شده است. تجربه شنیده نشدن می تواند عزت نفس، هویت اجتماعی، و سلامت روان افراد را تهدید کند. در پایان، راهکارهایی برای ارتقاء مهارت گوش دادن، اصلاح روابط خانوادگی و آموزشی، و تقویت فضیلت شنیدن در رسانه و نهادهای اجتماعی پیشنهاد شده است. هدف از این مقاله، جلب توجه به تبعیضی است که کمتر درباره اش حرف زده می شود اما در سکوت، ساختار روانی جامعه را فرسوده می کند.

کلیدواژه ها:

نابرابری روانی ، شنیده نشدن ، نیازهای اساسی ، تبعیض خاموش ، ارتباط اجتماعی ، سلامت روان