تاثیر تغییرات اقلیمی بر الگوهای سکونت و چالش های آموزش در مناطق آسیب پذیریی

تغییرات اقلیمی به عنوان یکی از بزرگ ترین چالش های قرن حاضر، تاثیرات گسترده ای بر ابعاد مختلف زندگی انسان ها دارد. یکی از پیامدهای برجسته این پدیده، دگرگونی در الگوهای سکونت به ویژه در مناطق آسیب پذیر و کم برخوردار است. جابه جایی جمعیت ناشی از خشکسالی، سیلاب ها، بیابان زایی و سایر آثار اقلیمی، ساختار اجتماعی و اقتصادی این مناطق را تغییر داده و دسترسی به آموزش را با چالش های جدی مواجه ساخته است. هدف این پژوهش، بررسی رابطه میان تغییرات اقلیمی، جابه جایی های جمعیتی و موانع آموزشی در مناطق آسیب پذیر است. روش تحقیق به صورت کیفی و مبتنی بر تحلیل داده های میدانی، مصاحبه با معلمان و خانواده ها در چند منطقه نمونه انجام شد. نتایج نشان داد که مهاجرت اقلیمی باعث افزایش نرخ ترک تحصیل، کاهش کیفیت آموزش، کمبود زیرساخت های آموزشی، و افت انگیزه تحصیلی در دانش آموزان شده است. همچنین، معلمان در این مناطق با مشکلاتی چون کمبود منابع، تراکم کلاسی، عدم ثبات شغلی و فشار روانی روبرو هستند. این یافته ها اهمیت بازنگری در سیاست های آموزشی و اقلیمی را در راستای تحقق عدالت آموزشی و تاب آوری اجتماعی برجسته می سازد.

کلیدواژه ها:

تغییرات اقلیمی ، مهاجرت اقلیمی ، الگوی سکونت ، عدالت آموزشی ، مناطق آسیب پذیر ، ترک تحصیل ، آموزش در بحران