نگاهی به قانون استرداد مجرمین مصوب ۱۳۳۹ و معاهده ایران و اندونزی در زمینه استرداد مجرمین مصوب ۱۳۹۶

استرداد در لغت به معنای تسلیم کردن و بازگرداندن و در اصطلاح حقوقی به مجموعه اقداماتی گفته می شود که برای بازگرداندن متهم یا محکوم به کشور متقاضی صورت می گیرد. استرداد نوعی معاضدت قضایی است که یک دولت، نسبت به دولت دیگر انجام می دهد. وقتی شخص مورد تقاضای استرداد به دولت متقاضی تسلیم می شود کشور مذکور از آزادی کامل و اختیارات مطلق برای محاکمه و مجازات وی برخوردار نیست بلکه اختیارات این دولت در مواردی محدود گردیده است و با توجه به شرایط خاصی که برای رسیدگی به جرایم شخص مسترد شده وجود دارد دولت متقاضی مکلف است با توجه به آن شرایط و اصول پذیرفته شده اقدام نماید. مهم ترین اثر استرداد در این است که زمینه اعمال مجازات در مورد مجرمان فراری را فراهم می سازد و از بی کیفر ماندن مجرمان جلوگیری می نماید. در این پژوهش نیز به استرداد مجرمین طبق قانون استرداد ۱۳۳۹ و مقایسه آن با قرارداد استرداد مجرم با اندونزی مصوب ۱۳۹۶ پرداخته می شود.

کلیدواژه ها:

استرداد ، متهم ، محکوم ، قانون استرداد مجرمین ،