مطالعه تطبیقی سیاست های آموزشی مرتبط با استعدادیابی در فنلاند، کانادا و سنگاپور

شناسایی استعداد در نظام های آموزشی فرآیندی چندبعدی و زمینه محور است که تحت تاثیر باورهای فرهنگی، ایدئولوژی های ملی و نظریه های رشدی قرار دارد. این پژوهش باهدف بررسی سیاست های استعدادیابی در سه کشور فنلاند، کانادا و سنگاپور، از مدل متمایز گانیه (DMGT) و چارچوب رشدی سوبوتنیک و همکاران بهره می برد. روش تحقیق، تحلیل گفتمان انتقادی اسناد سیاست گذاری و مقایسه تطبیقی مفهومی است. نتایج نشان می دهد فنلاند با تاکید بر عدالت آموزشی و آموزش فراگیر، شناسایی زودهنگام استعداد را محدود می کند؛ کانادا با ساختاری غیرمتمرکز و متناسب بافرهنگ مناطق مختلف، رویکردهای متنوعی اتخاذ کرده است؛ و سنگاپور باسیاست های متمرکز و شایسته سالار، بر آزمون های استاندارد و ردیابی تحصیلی تاکید دارد. یافته ها حاکی از آن است که سیاست های استعدادیابی، بازتابی از اولویت های فرهنگی، اجتماعی و سیاسی هر کشور هستند. این پژوهش به توسعه چارچوب های مفهومی برای طراحی سیاست های آموزشی پاسخ گو و عدالت کمک می کند.

کلیدواژه ها:

سیاست های استعدادیابی ، آموزش تطبیقی ، تعالی و عدالت آموزشی ، ابعاد فرهنگی آموزش ، مدل های رشدی تیزهوشی