بررسی تاثیر ابزارهای هوشمند بر کیفیت آموزش مجازی کودکان دارای اختلال طیف اتیسم

امروزه فناوری های هوشمند، بستر تازه ای برای تحول در آموزش کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم فراهم کرده اند. از اپلیکیشن های تعاملی و ابزارهای ارتباطی تقویتی و جایگزین (AAC) گرفته تا محیط های واقعیت مجازی و کلاس های مجازی، همگی با هدف بهبود یادگیری، افزایش تعاملات اجتماعی و تقویت استقلال کودکان طراحی شده اند. پژوهش حاضر با رویکرد توصیفی-تحلیلی، به بررسی نقش و کارکرد فناوری در آموزش مجازی کودکان اتیسم، مزایا و کاربردهای آن، نمونه های موفق در سطح ملی و بین المللی، و در نهایت چالش ها و محدودیت های مرتبط با آن می پردازد. یافته ها نشان می دهند که فناوری می تواند ابزار موثری برای آموزش این گروه از کودکان باشد، مشروط بر آنکه طراحی، اجرا و بهره برداری از آن با توجه به ویژگی های فردی، چارچوب های اخلاقی و بسترهای فرهنگی صورت گیرد. همچنین پیشنهادهایی برای ارتقاء اثربخشی فناوری در این زمینه از جمله آموزش کاربران، بومی سازی ابزارها، و توسعه ی سیاست های حمایتی ارائه شده است. هدف این مقاله بررسی نقش ابزارهای هوشمند در بهبود فرآیند آموزش مجازی کودکان دارای اختلال طیف اتیسم است.

کلیدواژه ها:

فناوری آموزشی ، آموزش مجازی ، کودکان اتیسم ، ابزارهای هوشمند ، ارتباط جایگزین (AAC) ، واقعیت مجازی ، چالش های آموزش فناورانه