مقایسه دریچه بیولوژیکی تثبیت شده با گلوتارآلدهید با دریچه سلول زدایی شده با استفاده از تحلیل آزمایشگاهی و عددی

با توجه به استفاده گسترده از پروتز دریچه ­های قلبی آئورت، بررسی این پروتزها از نظر عملکرد زیستی و زیست­ سازگاری از اهمیت ویژه­ای برخوردار است. دریچه­ های مکانیکی از دوام عالی برخوردار هستند. با این حال، به دلیل استفاده طولانی مدت از داروهای ضد انعقاد، احتمال ترومبوآمبولی و خونریزی وجود دارد. از این نظر دریچه­ های بیولوژیکی ارجح هستند. از طرفی دریچه ­های بیولوژیکی با پریکارد گاوی طول عمر کمتری دارند.  عملکرد دریچه­ های بیولوژیکی به ساختار کلاژن و رفتار مکانیکی بافت انتخابی بستگی دارد. بنابراین لازم است  بافت مناسبی برای ساخت این پروتزها انتخاب شود. هدف این پژوهش، بررسی میزان تطابق تنش­ ها، کرنش­ ها و میزان باز شدن دریچه­ ی بیولوژیکی ساخته شده با بافت پریکارد الاغ تثبیت شده در گلوتارآلدهید با دریچه­ ی بیولوژیکی ساخته شده با بافت پریکارد الاغ سلول­ زدایی شده است. در این پژوهش پس از آماده ­سازی بافت از جهت شیمیایی، ابتدا آزمون­ های تک محوری بر روی بافت ­ها انجام شد. سپس مدل المان محدود با استفاده از خواص مکانیکی استخراج شده برای ارزیابی تخریب بافت دریچه و تنش تحت بار فیزیولوژیکی اعمال شد. تنش در اوج سیستول در دریچه با لت تثبیت شده با گلوتارآلدهید۷۲/۱ مگاپاسکال بود که این مقدار برای دریچه سلول­زدایی شده ۱۷/۱ مگاپاسکال بود. نتایج حاکی از آن است که تنش در بافت سلول زدایی شده به نسبت در بافت تثبیت شده با گلوتارآلدهید کمتر است. از نتایج این مطالعه می ­توان در طراحی و ساخت دریچه­ های بیولوژیکی قلب استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

Biological Heart Valves ، Glutaraldehyde-Stabilized Pericardium ، Decellularized Pericardium ، Uniaxial Tests ، Finite Element Model ، دریچه های بیولوژیکی قلب ، پریکارد تثبیت شده در گلوتارآلدهید ، پریکارد سلول زدایی شده ، آزمون های تک محوری ، مدل المان محدود