بررسی تفاوت رویکردهای تدریس زبان انگلیسی در مدارس دولتی و غیردولتی

این مقاله با هدف تحلیل و مقایسه رویکردهای حاکم بر تدریس زبان انگلیسی در دو بستر مدارس دولتی و غیردولتی ایران، از روش مرور نظام مند ادبیات و تحلیل تطبیقی بهره می برد. مسئله اصلی پژوهش، شکاف عمیق و معنادار در خروجی های یادگیری و شیوه های آموزشی این دو نظام است که صرفا به تفاوت در منابع خلاصه نمی شود، بلکه ریشه در پارادایم های فلسفی متفاوتی دارد. یافته ها نشان می دهد که نظام آموزش دولتی، تحت تاثیر ساختار متمرکز، فشار کنکور و محدودیت ها، عمدتا در پارادایم “ساختارمحور” باقی مانده و بر “روش ترجمه-دستور” (GTM) و دانش زبانی منفعل تکیه دارد. در مقابل، مدارس غیردولتی، در پاسخ به تقاضای بازار و نیاز به مهارت های کاربردی، به سمت پارادایم “ارتباط محور” (CLT) حرکت کرده و بر توسعه مهارت های چهارگانه و توانش ارتباطی فعال تمرکز دارند. این مقاله با کالبدشکافی تفاوت ها در حوزه هایی چون فلسفه آموزشی، برنامه درسی، نقش معلم و دانش آموز، و شیوه های ارزشیابی، استدلال می کند که این دوگانگی به تعمیق نابرابری آموزشی منجر شده است. در پایان، با ارائه پیشنهاداتی کاربردی برای سیاست گذاران، مراکز تربیت معلم و خود معلمان، بر ضرورت بازنگری سیستمی در رویکرد آموزش زبان در بخش دولتی به منظور کاهش شکاف موجود و حرکت به سوی آموزش کارآمد و عدالت محور تاکید می شود

کلیدواژه ها:

آموزش زبان انگلیسی ، مدارس دولتی ، مدارس غیردولتی ، رویکرد ارتباطی (CLT) ، روش ترجمه-دستور (GTM) ، شکاف آموزشی ، سیاست گذاری آموزشی