تحلیل و بررسی تاثیر خودکارآمدی معلمان بر بهبود فرآیند یادگیری دانش آموزان

خودکارآمدی معلمان به باور و اطمینان آنان نسبت به توانمندی های خود در اجرای فعالیت های آموزشی و مدیریتی کلاس اشاره دارد که نقش کلیدی در کیفیت تدریس و فرآیند یادگیری دانش آموزان ایفا می کند. پژوهش ها نشان داده اند معلمانی که از خودکارآمدی بالایی برخوردارند، قادرند با ایجاد محیط یادگیری مثبت و حمایت عاطفی موثر، مدیریت کلاس را بهبود بخشیده و از طریق روش های تدریس متنوع و کارآمد، انگیزه و مشارکت دانش آموزان را افزایش دهند. خودکارآمدی معلمان با تاثیر مستقیم بر ارتقای وضوح آموزشی و کاهش اختلالات رفتاری در کلاس، منجر به افزایش کیفیت یادگیری می شود و دانش آموزان در چنین محیطی عملکرد بهتری از خود نشان می دهند.علاوه بر این، معلمان پرخودکارآمدی معمولا اشتیاق و انگیزه بیشتری برای به روزرسانی مهارت های حرفه ای و استفاده از راهبردهای نوین در آموزش دارند که این امر فرآیند یادگیری را تعمیق می بخشد و توسعه حرفه ای پایدار را ممکن می سازد. خودکارآمدی معلمان به افزایش اعتماد به نفس دانش آموزان و تقویت یادگیری خودتنظیمی آنان نیز کمک می کند، به طوری که دانش آموزان در حضور معلمانی با خودکارآمدی بالا، احساس حمایت و تشویق بیشتری می کنند و مشارکت فعال تری در کلاس دارند.در مقابل، خودکارآمدی پایین معلمان می تواند باعث کاهش انگیزه تدریس، ضعف در مدیریت کلاس، و کاهش مشارکت دانش آموزان گردد که این عوامل مانع تحقق یادگیری اثربخش هستند. بنابراین، تقویت خودکارآمدی معلمان از طریق آموزش های متمرکز، برنامه های توسعه حرفه ای و حمایت های سازمانی، امری ضروری است تا ضمن ارتقای کیفیت تدریس، باعث افزایش موفقیت تحصیلی دانش آموزان شود.نتایج پژوهش ها به مظاهر مثبت این رابطه تاکید دارند؛ بدین صورت که خودکارآمدی معلم بیشترین اثرگذاری را بر تغییرات محسوس در کیفیت تدریس و بهبود فرآیند یادگیری دانش آموزان نشان داده و به عنوان عاملی کلیدی در فرآیندهای آموزشی مطرح است. بر این اساس، توصیه می شود نظام های آموزشی با شناخت و تقویت خودکارآمدی معلمان به صورت مستمر، زمینه های بهبود عملکرد آموزشی و ارتقای کیفیت یادگیری را فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی معلمان ، بهبود یادگیری ، کیفیت تدریس ، مدیریت کلاس ، انگیزه دانش آموزان ، توسعه حرفه ای معلمان.