بررسی تاثیر فناوری های نوین بر کیفیت ارتباط معلم و دانش آموز و مدیریت کلاس از منظر روان شناختی

پژوهش حاضر به بررسی تاثیر فناوری های نوین بر کیفیت ارتباط میان معلم و دانش آموز و مدیریت کلاس از منظر روان شناختی می پردازد. در دنیای معاصر، استفاده از فناوری های دیجیتال به عنوان ابزاری موثر در آموزش، نقش مهمی در بهبود فرآیند یاددهی و یادگیری ایفا می کند. این فناوری ها با ایجاد بسترهای تعاملی و شخصی سازی شده، امکان برقراری ارتباط موثرتر و مستمر بین معلم و دانش آموزان را فراهم می سازند و در نتیجه مدیریت روانی کلاس را ارتقاء می دهند. این مطالعه با بهره گیری از روش های کیفی و تحلیلی، به بررسی ابعاد روان شناختی استفاده از فناوری در آموزش پرداخته و فرصت ها و چالش های ناشی از آن را مورد تحلیل قرار داده است. یافته ها نشان می دهد که فناوری های نوین آموزشی موجب افزایش انگیزه و مشارکت فعال دانش آموزان شده و ارتباطات میان فردی را تقویت می کند، اما در عین حال ممکن است مسائل روانی مانند اضطراب فناوری، انزوای اجتماعی و خستگی ذهنی را نیز به همراه داشته باشد. همچنین، مدیریت کلاس در محیط های فناوری محور نیازمند بهره گیری از مهارت های نوین و رویکردهای هوشمندانه است تا به صورت موثر بتوان نیازهای روانی و رفتاری دانش آموزان را پاسخ داد. از این رو، توجه به جنبه های روان شناختی و اجتماعی آموزش دیجیتال برای ارتقای کیفیت آموزش و سلامت روانی دانش آموزان ضروری است. نتایج این پژوهش می تواند به معلمان، مدیران آموزشی و سیاست گذاران در طراحی برنامه های آموزشی مبتنی بر فناوری کمک کند تا ضمن استفاده بهینه از امکانات دیجیتال، فضای یادگیری مثبت و حمایت گری ایجاد شود.

کلیدواژه ها:

فناوری های نوین آموزشی ، ارتباط معلم و دانش آموز ، مدیریت روانی کلاس ، آموزش دیجیتال ، سلامت روانی دانش آموزان