هوش هیجانی و نقش آن در افزایش تعاملات اجتماعی دانش آموزان

هوش هیجانی (EI) یکی از عوامل تعیین کننده در موفقیت فردی و اجتماعی دانش آموزان است. این مهارت شامل سه مولفه اساسی است: آگاهی از احساسات خود، مدیریت صحیح این احساسات و درک احساسات دیگران. دانش آموزی که قادر باشد احساسات خود را تشخیص دهد، می تواند واکنش های بهتری در مواجهه با شرایط استرس زا یا چالش برانگیز نشان دهد. مدیریت موثر احساسات به او کمک می کند تا در مواقع دشوار، آرامش خود را حفظ کند و تصمیمات منطقی تری بگیرد. علاوه بر این، توانایی همدلی و درک احساسات دیگران موجب می شود دانش آموز روابط عمیق تر و اعتمادبخش تری با همسالان و معلمان برقرار کند. این عناصر در تعاملات اجتماعی نقش کلیدی دارند؛ چرا که ارتباط موثر، ایجاد روابط سالم و حل تعارضات بدون بروز تنش را ممکن می سازند. بنابراین، تقویت هوش هیجانی می تواند زمینه ساز بهبود عملکرد تحصیلی و رفاه روانی دانش آموزان باشد.با افزایش تعاملات اجتماعی، دانش آموزان توانایی بهتری در همکاری گروهی، شرکت در بحث های کلاسی و فعالیت های فوق برنامه خواهند داشت. هوش هیجانی بالا باعث می شود دانش آموزان هنگام صحبت با دیگران، احساسات و نیازهای هم گروهی خود را به صورت واضح تر و محترمانه تری بیان کنند. این امر نه تنها جو کلاس را مثبت تر می کند، بلکه انگیزه مشارکت در فعالیت های گروهی را نیز افزایش می دهد. همچنین، دانش آموزانی که هوش هیجانی قوی دارند، در مواجهه با انتقادات یا بازخورد های منفی کمتر آسیب پذیرند و می توانند از آن به عنوان فرصتی برای رشد استفاده کنند. چنین دانش آموزانی در مواجهه با همسالانی که احساسات متفاوتی دارند، رفتار منعطف تری نشان می دهند و به راحتی می توانند در نقش میانجی عمل کنند. در نتیجه، ارتقاء هوش هیجانی موجب ایجاد محیط آموزشی همدلانه تر، مستحکم تر و مبتنی بر احترام و تفاهم متقابل می شود.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، تعاملات اجتماعی ، دانش آموزان