تحلیل روانشناختی استفاده از طنز توسط معلمان در کلاس درس

در این پژوهش با روش کتابخانه ای به تحلیل روان شناختی استفاده از طنز توسط معلمان در محیط کلاس درس پرداخته شده است. هدف اصلی بررسی تاثیرات روانی، آموزشی و ارتباطی طنز بر فرآیند تدریس و تعامل معلم–دانش آموز است. یافته ها نشان می دهد که بهره گیری آگاهانه از طنز در تدریس می تواند موجب تقویت انگیزش دانش آموزان، افزایش تمرکز، ارتقاء کیفیت ارتباطات کلاسی و کاهش اضطراب آموزشی شود. بر اساس منابع تاییدشده، طنز قادر است فضای کلاس را به محیطی مثبت، انعطاف پذیر و پذیرای یادگیری تبدیل کند. در این میان، نقش شخصیت معلم، نحوه استفاده از طنز، و حساسیت های فرهنگی و تربیتی در تعیین اثربخشی طنز بسیار مهم است. همچنین در این مقاله انواع تکنیک های طنز، سبک های ارتباطی معلمان و ابعاد روان شناختی مرتبط با شوخ طبعی مورد بررسی قرار گرفته اند. منابع منتخب نشان می دهند که طنز نه تنها ابزاری برای سرگرمی یا کاهش تنش است، بلکه می تواند به عنوان یک استراتژی آموزشی تاثیرگذار در فرایند یاددهی–یادگیری مورد استفاده قرار گیرد. در نهایت، پیشنهاد می شود معلمان با شناخت دقیق از فضای روانی کلاس و استفاده هدفمند از طنز، تعامل موثرتری با دانش آموزان برقرار کرده و کیفیت یادگیری را بهبود بخشند.

کلیدواژه ها:

طنز ، روان شناسی آموزشی ، تعامل معلم و دانش آموز ، انگیزش یادگیری ، فضای روانی کلاس.