تحلیل تحولات نوین در نظریه های طراحی شهری با تاکید بر شهرسازی مشارکتی و رویکردهای بیوفیلیک

تحلیل تحولات نوین در نظریه های طراحی شهری با تمرکز بر دو رویکرد مشارکتی و بیوفیلیک نشان می دهد که شهرهای امروزی با عبور از الگوهای فنی و سلسله مراتبی، به سوی بازتعریف رابطه انسان، فضا و طبیعت حرکت کرده اند. مرور منابع نظری و تجربیات اجراشده در شهرهای ایران بیانگر آن است که مشارکت اجتماعی و طراحی طبیعت محور، ظرفیت های قابل توجهی برای ارتقای کیفیت زیست شهری، افزایش حس تعلق، بازسازی اعتماد اجتماعی و بهبود وضعیت محیط زیست شهری دارند، اما تحقق آن ها در بستر نهادی شهرداری ها با موانع ساختاری، فرهنگی و سازمانی مواجه است. بررسی نمونه های بومی مانند شیراز، تبریز و خواف نشان داد که طرح های موفق زمانی شکل گرفته اند که هم زمان به زمینه های اجتماعی، آموزش شهروندان، بومی سازی طراحی و بازآرایی ساختار اداری توجه شده است. پیوند میان نظریه و عمل در مدیریت شهری ایران مستلزم بازنگری در نگاه به شهرداری ها به عنوان نهادهای تسهیل گر تعامل اجتماعی و محیطی است، نه صرفا مجریان طرح های فنی و عمرانی.

کلیدواژه ها:

طراحی شهری ، شهرسازی مشارکتی ، شهرسازی بیوفیلیک ، مدیریت شهری ، شهرداری ها