طراحی فضاهای سبز شهری دوستدار کودک: الزامات محیطی، روان شناختی و اجتماعی در راستای ارتقاء کیفیت زندگی محله ای

طراحی فضاهای سبز شهری با رویکرد دوستدار کودک یکی از رویکردهای نوین در بهبود کیفیت زندگی محله ای است که نیازمند توجه همزمان به الزامات محیطی، روان شناختی و اجتماعی در فرآیند برنامه ریزی و طراحی شهری است. بررسی منابع علمی و مطالعات موردی داخلی و بین المللی نشان می دهد که عواملی نظیر ایمنی محیطی، دسترسی آسان، مقیاس انسانی، تنوع پوشش گیاهی و هماهنگی با اقلیم در افزایش جذابیت و استفاده پذیری فضاهای سبز برای کودکان نقش تعیین کننده دارند. در بعد روان شناختی، فضاهایی که قابلیت تجارب چندحسی، پرورش خلاقیت، بازی آزاد و ایجاد احساس آرامش دارند، زمینه رشد ذهنی و عاطفی کودک را تقویت می کنند. از منظر اجتماعی نیز مشارکت کودکان در فرآیند طراحی، تقویت حس تعلق به مکان، عدالت فضایی و تعاملات محله ای از جمله مولفه های کلیدی در موفقیت فضاهای سبز کودک محور هستند. تحلیل یافته ها نشان می دهد که تلفیق این سه بعد می تواند نقش موثری در ارتقاء سلامت فردی و انسجام اجتماعی محله ایفا کند و طراحی این فضاها را از سطح عملکرد صرفا فیزیکی به بستری اجتماعی و هویتی ارتقاء دهد.

کلیدواژه ها:

فضای سبز شهری ، شهر دوستدار کودک ، کیفیت زندگی محله ای ، طراحی محیطی ، مشارکت کودکان.