رفتار شناسی پیشگیرانه از خشونت در نامه های حضرت علی(ع) به معاویه؛ با تطبیق بر سیره نبوی

بخش مهمی از تاریخ عصر حکومت امیرالمومنین (ع) را می توان در نامه های حضرت علی(ع) به معاویه یافت. حضرت علی(ع) در این نامه ها اعلام می کند که حکومتش دارای مشروعیت و مقبولیت است، مردم با او بیعت کردند و نقشی در قتل عثمان نداشت و از معاویه می خواهد با او بیعت کند و از مردم شام برایش بیعت بگیرد. مساله اصلی این پزوهش، این است که امام علی در برابر خودداری معاویه از بیعت، چگونه رفتار کرد تا از جنگ پیشگیری کنند. هدف این مقاله، تبیین رفتارهای پیشگیرانه از خشونت امام علی با تطبیق بر سیره نبوی است. امیرالمومنین(ع) از زمان خلافت تا برگزاری حکمیت، افزون بر ارسال پیک، نامه های فراوان برای معاویه نوشت تا از خشونت جلوگیری کند. تبیین رفتار حضرت علی(ع) در برابر معاویه و تطبیق آن با سیره نبوی، افزون بر دفع شبهات مطرح شده توسط معاویه علیه حضرت علی(ع)، گویای الگوی مناسب برای نظام جمهوری اسلامی در برابر براندازان، شورشیان و جدایی طلبان است. این تبیین، نوآوری مقاله است که در هیچ پزوهشی بدین صورت انجام نشده است. روش تحقیق در این مقاله، روش تحلیلی و شیوه جمع آوری اطلاعات، کتابخانه ای است. این مقاله به دنبال پاسخ به این پرسش است که شیوه رفتاری امیرالمومنین(ع) در مقابل معاویه چگونه بوده است؟ مقاله پیش روی، با محوریت نامه های آن حضرت، رفتار حضرت علی(ع) در مقابل معاویه را تشریح می کند که گویای حداکثر تلاش با استفاده از هر روش صحیح، برای پیشگیری از خشونت و حفظ جان امت اسلامی، حتی یاران معاویه بود.

کلیدواژه ها:

حضرت علی(ع) ، نامه ها ، معاویه ، پیشگیری از خشونت