تاثیر برهمکنش روش مصرف هیومیک اسید و غلظتهای عصاره جلبک دریایی بر محتوای کلروفیل a و b درگیاه شنبلیله ( Trigonella foenum -graecum ) در مزرعههای خانواده بوستانهای فضای سبز شهرداری منطقه ۴۱ شهر تهران
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 37
فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
AGRICULTURE09_041
تاریخ نمایه سازی: 2 مرداد 1404
چکیده مقاله:
گیاه شنبلیله یکی از گیاهان اصلی مهم برای شهروندان در مزرعه خانواده به دلیل مقاومت به کم آبی در فضای سبز شهری برای مشارکت در مدیریت آنها می باشد. این پژوهش بهمنظور بررس ی تاثیر روشهای مصرف هیومیک اسید و غلظتهای عصاره جلبک دریایی بر محتوای کلروفیل a و b در گیاه شنبلیله، در مزرعههای خانواده واقع در بوستانهای فضای سبز شهرداری منطقه ۴۱ شهر تهران انجام شد. تیمارها شامل: عامل اصلی: ۴ روش مصرف هیومیک اسید (عدم مصرف، مصرف در آب آبیاری، محلولپاشی در ۳ مرحله، و ترکیب هر دو روش). عامل فرعی: ۳ غلظت عصاره جلبک دریایی (۰، ۵.۰، و ۱ گرم در لیتر). نتایج نشان داد که برهمکنش این دو عامل تاثیر معنیداری ( p<۰.۰۱ ) بر افزایش کلروفیل a و b داشت. بالاترین میزان کلروفیل a (۱۶.۴ میلیگرم بر گرم وزن تر برگ) و کلروفیل b (۷۷.۲ میلیگرم بر گرم وزن تر برگ) در تیمار ترکیبی «هیومیک اسید (آب آبیاری + محلولپاشی) + عص اره جلبک دریایی ۱ گرم در لیتر» مشاهده شد. همچنین، روش محلولپاشی هیومیک اسید نسبت به آب آبیاری، تاثیر بیشتری بر افزایش کلروفیل داشت. این یافته ها میتواند در مدیریت تغذیه گیاهی برای بهبود فرآیندهای فتوسنتزی در کشاورزی پایدار و افزایش رشد گیاهان در مزرعه خانواده موثر باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مجتبی ابوحمزه
دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهر ری، رشته آگروتکنولوژی