حقوق کشاورزی و بذرهای تراریخته (GMO)

کشاورزی یکی از مهمترین بخشهای اقتصادی و زیربنایی در جوامع انسانی است که نقش حیاتی در تامین امنیت غذایی دارد. پیشرفت فناوریهای زیستی و اصلاح ژنتیکی در دهههای اخیر منجر به تولید بذرهای دستکاریشده ژنتیکی شده است. حقوق کشاورزی به تنظیم روابط میان کشاورزان، دولت و سایر ذینفعان می پردازد. یکی از مهمترین چالشهای این حوزه، بذرهای تراریخته است که به دلیل تغییرات ژنتیکی، دارای مزایا و مخاطراتی برای محیط زیست، سلامت انسان و امنیت غذایی هستند. این مقاله به بررسی ابعاد حقوقی تولید، توزیع و استفاده از بذرهای تراریخته در چارچوب مقررات ملی و بین المللی می پردازد. همچنین تعهدات کشورها در کنوانسیون های زیست محیطی و قوانین مربوط به ایمنی زیستی تحلیل شده است. در نهایت، پیشنهادهایی برای تدوین مقررات جامع و متوازن ارائه می شود که ضمن حمایت از نوآوری در کشاورزی، به حفاظت از حقوق کشاورزان و مصرف کنندگان نیز توجه داشته باشد. بذرهای تراریخته (GMO) با هدف افزایش بهره وری، مقاومت در برابر آفات و بهبود کیفیت محصولات کشاورزی توسعه یافته اند. با این حال، استفاده از این بذرها مسائل حقوقی، اقتصادی، زیست محیطی و اخلاقی مهمی را به همراه داشته است. این مقاله به بررسی جامع حقوق کشاورزی در زمینه بذرهای تراریخته می پردازد.

کلیدواژه ها:

حقوق کشاورزی ، بذرهای تراریخته ، ایمنی زیستی ، مقررات بینالمللی ، امنیت غذایی