خوانشی انتقادی از تربیت شخصیت در مدرسه نوین: مطالعه ای تطبیقی بر رهیافت های نظری و عملی

تربیت شخصیت دانش آموزان یکی از اساسی ترین اهداف آموزش و پرورش در جوامع معاصر به شمار می رود؛ هدفی که در بستر مدرسه و از رهگذر رویکردهای نظری و عملی شکل می گیرد و در تعامل با تحولات اجتماعی و روان شناختی بسط می یابد. مقاله حاضر با عنوان «خوانشی انتقادی از تربیت شخصیت در مدرسه نوین: مطالعه ای تطبیقی بر رهیافت های نظری و عملی»، بر آن است تا از منظری تحلیلی و میان رشته ای، به واکاوی اصول، چالش ها و سازوکارهای تربیت شخصیت در مدارس بپردازد. در این راستا، رویکردهای کلاسیک نظیر تربیت اخلاقی، رشد هویت فردی، و خودسازی معنوی در کنار الگوهای نوین نظیر تربیت مثبت گرا، یادگیری مبتنی بر پروژه، و آموزش مشارکت محور مورد بررسی تطبیقی قرار گرفته اند.یافته های نظری پژوهش نشان می دهد که تربیت شخصیت در مدرسه نوین نیازمند بازنگری در مفاهیم پایه ای نظیر قدرت، خودمختاری، تعامل فرهنگی و تجربه های زیسته است. در عین حال، نمونه های عملی نشان داده اند که طراحی برنامه های میان رشته ای، تلفیق فعالیت های تربیتی با آموزش درسی، و ارتقاء نقش معلمان در فرایند معناپردازی آموزشی، نقش موثری در پرورش شخصیت متعادل، مسئول و خلاق دانش آموزان دارد. خوانش انتقادی این مقاله همچنین بر ضرورت عبور از تربیت اقتدارمحور و حرکت به سوی تربیت انسان محور تاکید می کند؛ تربیتی که در آن مدرسه از نهاد انتقال دانش به فضای پرورش معنا و کرامت انسانی ارتقاء می یابد.

کلیدواژه ها:

تربیت شخصیت ، مدرسه نوین ، مطالعه تطبیقی ، تربیت مشارکتی ، آموزش انسان محور ، نظریه های تربیتی ، الگوهای اجرایی