گونه شناسی ساختمان های آپارتمانی مسکونی کوتاه مرتبه تا ۵ طبقه در سطح شهر تهران و الگوی مواجهه و اولویت های سلامت بخشی

این مقاله به بررسی رابطه بین گونه شناسی ساختمان های آپارتمانی مسکونی کوتاه مرتبه (تا ۵ طبقه) و کیفیت هوای داخلی (IAQ) در شهر تهران می پردازد. با تمرکز بر شاخص های سلامت بخشی و الگوهای طراحی، تاثیر عوامل معماری مانند جهت گیری ساختمان، تعداد واحدها در هر طبقه، سیستم های تهویه و موقعیت جغرافیایی بر کیفیت هوای داخلی تحلیل شده است. داده های تحقیق از طریق مرور پیشینه پژوهش و پرسش نامه های میدانی جمع آوری و سپس با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل آماری شده است. نتایج نشان می دهد ساختمان هایی با جهت گیری جنوبی و تعداد واحد کمتر در هر طبقه، به طور معناداری کیفیت هوای داخلی بهتری دارند. این مقاله راهکارهایی برای بهینه سازی طراحی مسکن به منظور بهبود کیفیت هوای داخلی و ارتقای سلامت ساکنان ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

گونه شناسی ساختمان ، کیفیت هوای داخلی (IAQ) ، سلامت مسکن ، تهران ، طراحی اقلیمی