پروتکل مک و متد جهت دار برای شبکه های ادهاک با مدل آنتن های جهت دار

شبکه موردی معمولا در محیط های نظامی و اضطراری به کار گرفته شده است. در دهه ی گذشته پروتکل های کنترل دسترسی رسانه و مسیریابی به کار گرفته شده بود، ولی این پروتکل ها برای شبکه هایی که از آنتن های همه جهته استفاده می کردند، استفاده می شد. با پیشرفت سریع تکنولوژی آنتن، آنتن های جهت دار پیشنهاد شد تا عملکرد شبکه و مسیریابی را در شبکه موردی بهبود بخشد. از آنتن های جهت دار در مسیریابی واکنشی استفاده شده است. هدف اصلی آن کمینه کردن سربار مسیریابی با استفاده هوشمندانه از اجزای آنتن های جهت دار برای انتشار اطلاعات مسیریابی بوده است. نتایج تحقیقات نشان می دهد استفاده از این نوع آنتن ها در مقایسه با آنتن های همه جهته بهتر بوده و سربار کمتری تولید می نماید. تاثیر گستره انتقال مختلف آنتن های جهت دار مورد بررسی قرار می گیرد، همچنین از مدل کنترل دسترسی رسانه مناسب استفاده و پروتکل کنترل دسترسی رسانه جهت دار با پرتو متغیر را برای این مساله طراحی و پیاده سازی می شود. در ضمن، الگوریتمهای مسیریابی چندمسیری بر اساس الگوریتم مسیریابی پویای منبع پیشنهاد شده و کارآیی چندین الگوریتم مسیریابی چند مسیری برای شبکههای موردی با هم مقایسه شدهاند. عملکرد آنتن های جهت دار نسبت به آنتن های همه سو در دو زمینه سیار و ثابت، و وقتی که شرایط کانال در بدترین حالت، دارای تحرک زیاد و سریع باشد بهتر است.

کلیدواژه ها:

آنتن های جهت دار ، مسیریابی پویای منبع جهت دار ، شبکه های ادهاک