طراحی مجتمع مسکونی با رویکرد پایداری سبز: مطالعه موردی در کرمانشاه

افزایش جمعیت، محدودیت منابع انرژی و نگرانی های زیست محیطی، ضرورت بازنگری در طراحی معماری را برجسته کرده است. بخش ساختمان، به ویژه در حوزه مسکونی، بیش از ۳۵% از مصرف انرژی کل جهان را به خود اختصاص می دهد. در ایران، بخش خانگی حدود ۳۰% از مصرف انرژی را شامل می شود که عمدتا صرف گرمایش، سرمایش و تهویه می گردد. معماری پایدار به عنوان رویکردی برای کاهش مصرف انرژی های تجدیدناپذیر و حفظ محیط زیست، از طریق بهره گیری از طراحی اقلیمی و فناوری های نوین، راهکاری موثر ارائه می دهد. هدف اصلی این مطالعه، ارائه الگویی برای طراحی مجتمع های مسکونی خودکفا با تاکید بر پایداری سبز است که ضمن تامین آسایش حرارتی ساکنان، وابستگی به منابع انرژی تجدیدناپذیر را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، مجتمع مسکونی ، انرژی تجدیدپذیر ، طراحی اقلیمی ، صرفه جویی انرژی