تاثیر پایداری زیست محیطی و معماری سبز و راهکارهای کاهش مصرف انرژی در مجتمع های مسکونی

بیان مساله: امروزه دستیابی به پایداری محیط هدف بسیاری از کشورهای جهان است. چراکه منابع انرژی در جهان محدود است. افزایش استاندارد زندگی همراه با کاهش منابع سوخت های فسیلی، محققان را بر آن داشته است که روی موضوع مصرف انرژی در ساختمان ها تمرکز بیشتری داشته باشند. از آنجاییکه مسکن با تمام جنبه های مادی و غیرمادی خود برای اکثر خانواده ها از اهمیت بالایی برخوردار است. و با توجه به این مساله که به طور متوسط ۳۰% از انرژی مصرفی در ساختمان ها و بناهای مسکونی بلندمرتبه اتلاف می شود. باید در بعد مسکونی طراحان معمار یک الگویی را ارائه دهند که مصرف انرژی و آسیب های آن را به محیط زیست کاهش دهد. روش و هدف پژوهش: این مقاله بر اساس مطالعات کتابخانه ای، سعی بر شناسایی تاثیر پایداری زیست محیطی و معماری سبز و راهکارهای کاهش مصرف انرژی در مجتمع های مسکونی دارد. یافته های پژوهش: با توجه به نقش معمار به عنوان طراح ساختمان در مصرف بهینه انرژی و کاهش اتلاف انرژی لازم است تا میزان تبادل حرارت را در قسمت های مختلف ساختمان مورد بررسی قرار گیرد. میزان اتلاف حرارت از طریق قسمت های مختلف ساختمان مانند دیواره ها، بام، کف و بازشوها به عواملی چون میزان عایق کاری حرارتی، سطح پوشش و اختلاف دمای داخل و خارج امکان پذیر است. در معماری سبز، استفاده از مصالح ویژه و سازگار با محیط زیست به منظور کاهش تاثیرات منفی بر طبیعت و افزایش پایداری ساختمان ها بسیار حائز اهمیت است. اینگونه مصالح به طور کلی از منابع تجدیدپذیر یا محلی به دست می آیند و ویژگی های خاصی دارند.

کلیدواژه ها:

پایداری زیست محیطی ، معماری سبز ، مصالح سبز ، مصرف بهینه انرژی ، کاهش اتلاف انرژی