معماری بیوفیلیک: تلفیق طبیعت و معماری برای بهبود کیفیت زندگی در محیط های شهری

معماری بیوفیلیک، به عنوان رویکردی نوین در طراحی ساختمان ها و فضا های شهری، به عنوان ایجاد پیوندی میان انسان و طبیعت در محبط های مصنوعی است. این نوع معماری با تآکید بر استفاده از عناصر طبیعی، همچون نور، گیاهان و مناظر سبز، به دنبال بهبود سلامت روانی و کیفیت زندگی کاربران است. هدف این پژوهش، بررسی نقش معماری بیوفیلیک در ارتقای کیفیت زندگی، بهره وری و ایجاد پایداری محیطی در فضا های شهری می باشد.

کلیدواژه ها:

معماری بیوفیلیک ، معماری سبز ، طبیعت و معماری ، شهر بیوفیلیک