جمع کننده ها در معماری کامپیوتر: ارزیابی، مقایسه و مدل های بهینه

در دهه های اخیر، با پیشرفت تکنولوژی، معماری ترانزیستورها و پردازنده ها به طور پیوسته کوچک تر شده است که باعث پیدایش معماری های پردازنده با حداقل دستورات، موسوم به RISC، شده است. این روند به دلیل نیاز به کاهش فضای مصرفی و توان مصرفی در مدارهای دیجیتال شکل گرفته است. با این حال، کاهش اندازه ترانزیستورها و فشردگی بیشتر در معماری ها، چالش هایی مانند افزایش تاخیر سیگنال ها را به همراه داشته است. پارامترهایی مانند توان مصرفی و تاخیر، همواره در تعامل با یکدیگر هستند و دستیابی به تعادل میان آن ها ضروری است. از آنجایی که بسیاری از عملیات محاسباتی در واحد محاسبه و منطق (ALU)، از جمله تفریق، ضرب و حتی الگوریتم های فشرده سازی، نیازمند استفاده از جمع کننده ها هستند، طراحی و توسعه ی مدارهای بهینه، از جمله جمع کننده های سریع و کم مصرف، به یکی از اهداف کلیدی و چالش های مهم در طراحی معماری های کامپیوتری تبدیل شده است.

کلیدواژه ها:

جمع کننده ، معماری کامپیوتر ، مدارهای بهینه ، ترانزیستورها ، پردازنده ها