بررسی حقوقی مسئولیت مدنی دولت ها در احیای تالاب های بین المللی

تالاب هایبین المللی به عنوان اکوسیستم های حیاتی با کارکردهای فرامرزی، نقشی کلیدی در حفظ تنوع زیستی، تنظیم چرخه آب و تعدیل تغییرات اقلیمی ایفا می کنند؛ با این حال، گزارش های معتبربین المللی مانند چشم انداز جهانی تالاب ها،حاکی از نابودی بی سابقه حدود ۳۵ درصد از این اکوسیستم ها از دهه ۱۹۷۰ است. این مقاله با هدف واکاوی مبانی حقوقی مسئولیت مدنی دولت ها در قبال احیای تالاب هایبین المللی تخریب شده و شناسایی چالش ها و راهکارهای عملیاتی آن، از روش تحقیق توصیفی-تحلیلی با اتکا به منابع اولیه حقوقبین المللمعاهدات، عرف، اصول کلی و منابع ثانویه کتب مرجع، مقاالت آکادمیک معتبر استفاده می کند. یافته ها نشان می دهد که حقوقبین المللمعاصر بر پایه اصول منع آسیب فرامرزی، احتیاط، همکاری و استفاده معقول و منصفانه،همراه با تعهدات صریح در کنوانسیون رامسر و کنوانسیون آبراه هایبین المللی، مسئولیت مدنی دولت ها را در صورت ورود خسارت ناشی از نقض تعهداتبین المللی به رسمیت می شناسد. در این چارچوب، احیای تالاب به حالت پیشین به عنوان شکل ترجیحی و غالبا الزامی،جبران خسارت مورد تاکید مواد پیش نویس کمیسیون حقوقبین المللو رویه قضایی است.با این حال،اجرای این مسئولیت با موانع عمده ای همچون پیچیدگی اثبات رابطه سببیت در سیستم های چندعاملی، چالش توزیع مسئولیت درحوضه های مشترک، کمبود منابع مالی و فنی و محدودیت های سازوکارهای قضایی مواجه است.نتیجه گیری مقاله بر ضرورت تقویت سازوکارهای غیرقضایی،تامین مالی نوآورانه و ظرفیت سازی فنی به عنوان راه حل های کلیدی برای تحقق عملی تعهد به احیا تاکید می کند،امری که نه تنها تکلیفی حقوقی، بلکه ضرورتی حیاتی برای پایداری اکولوژیک و انسانی در سطح جهانی است

کلیدواژه ها:

مسئولیت مدنی ، تالاب های بین المللی ، کنوانسیون ، دولت