ارزیابی اثر مسلح سازی ماسه ساحلی بر افزایش پایداری سازه های نفتی

در مطالعه حاضر، عملکرد هیدرودینامیکی سازه های حفاظت ساحلی ساخته شده از نوع جدیدی از کیسه های شنی ژئوتکستایل (GSCs) به منظور مسلح سازی ساحل ماسه ای و افزایش پایداری سازه های نفتی (خط لوله انتقال) مطالعه شده است. چنین سازه های کیسه ای شکل به عنوان جایگزین های نرم تر و انعطاف پذیر برای پایدارسازی ماسه های ساحلی در سال های اخیر بیشتر مورد توجه قرار گرفته اند. مطالعه حاضر، به روش کتابخانه ای و بررسی روابط موجود در پیشینه تحقیق انجام شده است. مطالعه نشان داد که عملکرد کیسه های شنی GSC در حفاظت از ساحل به انرژی امواج برخوردی و منعکس شده ارتباط دارد. تاثیر کیسه های شنی GSC در افزایش پایداری ماسه های ساحلی و به تبع آن خط انتقال لوله های نفت تابعی از عوامل مختلف از جمله پارامتر ضریب بازتاب موج در ساحل است. همچنین، بر اساس ارزیابی های انجام شده در این مطالعه می توان طراحی GSC جهت یافتن طول بهینه کیسه ژئوتکستایل lc و وزن مورد نیاز W انجام داد. طول lc باید به اندازه کافی بزرگ تا از همپوشانی مناسب اطمینان حاصل شود. جنبه ای که برای پایداری ساختارهای GSC بسیار مهم است. بنابراین، استفاده از GSCها به عنوان یک سازه دفاعی نرم و انعطاف پذیر برای پایداری ماسه های ساحلی و سازه های نفتی مانند خطوط انتقال نفت، می تواند جایگزینی مناسب برای سازه های سنتی حفاظتی سخت ساحلی ساخته شده از مواد بتنی یا تپه های قلوه سنگ مورد توجه قرار گیرد. بررسی ها نشان دادند با افزایش عددی پایداری کیسه های ژئوتکستایل، میزان عدد Iribarren کاهش و این به معنای افزایش پایداری لوله های نفتی خواهد بود. مطالعات و آزمون های آماری نشان می دهند، استفاده از کیسه های ژئوتکستایل بر اساس خصوصیات رژیم موج و مشخصات ساحل می توانند به طور متوسط تا بیش از ۴۰ درصد در افزایش پایداری سازه های مانند لوله های انتقال نفت موثر باشند.

کلیدواژه ها:

حفاظت از سواحل ، کیسه های ژئوتکستایل ، پایداری ساحل ، سازه های نفتی