بررسی توانایی حذف رنگ مالاشیت سبز از آب به کمک جاذب ژئوپلیمر

ژئوپلیمرها به دلیل ساختار آلومینوسیلیکاتی و ویژگی های سطحی خاص، در حذف آلاینده های آبی مورد توجه قرار گرفته اند. در این پژوهش، جاذب ژئوپلیمری سنتز شده از متاکائولن برای حذف رنگ مالاشیت سبز از محلول آبی بررسی شد. مشخصات جاذب با استفاده از تکنیک ها XRF و BET تعیین گردید. آزمایش های جذب تحت شرایط مختلف شامل زمان تماس، دما و غلظت اولیه رنگ انجام شد. داده های ایزوترم جذب نشان داد که مدل لانگمویر با حداکثر ظرفیت جذب ۱۸۵ میلی گرم بر گرم بهترین تطابق را دارد. نتایج سینتیکی نشان دهنده پیروی از مدل شبه مرتبه دوم بود. بررسی ترمودینامیکی نیز نشان داد که فرآیند جذب گرماگیر و خودبه خودی است.

کلیدواژه ها:

ژئوپلیمر ، جذب سطحی ، مالاشیت سبز ، ایزوترم لانگمویر ، تصفیه آب