نقش نهادهای آموزشی در بازتولید فرهنگ و هویت اجتمعی: تحلیل تطبیقی نظریه های ویلیامز، بوردیو و گیدنز

فرهنگ و هویت اجتماعی به عنوان دو مولفه کلیدی در شکلگیری شخصیت افراد و تعاملات آنها با جامعه، از جمله مفاهیم مهم در حوزه های مختلف اجتماعی و آموزشی است. نظام آموزشی، به ویژه مدارس، به عنوان نهادهای تاثیرگذار در توسعه و تقویت فرهنگ و هویت اجتماعی، نقشی اساسی ایفا می کنند. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش نهادهای آموزشی در بازتولید فرهنگ و هویت اجتماعی، تحلیل تطبیقی نظریه های ویلیامز، بوردیو و گیدنز می باشد. روش انجام پژوهش توصیفی-تطبیقی بوده و برای دستیابی به هدف از منابع کتابخانه ای استفاده شده است. یافته ها نشان داد که نهادهای آموزشی با ایجاد یک نظام معنایی و مشروعیت دهی به تجارب در واحدهای آموزشی بر بازتولید فرهنگ و هویت اجتماعی تاثیرگذار هستند. برنامه های درسی که بر ارزش های اجتماعی و فرهنگی تاکید دارند، می توانند به تقویت هویت ملی و فرهنگی دانش آموزان کمک کنند و آنان را برای مشارکت فعال در جامعه آماده سازند. از نظر گیدنز، هویت هر فرد دارای سه وجه بنیادی اعتماد بنیادی، ویژگی های فردی و جامعه پذیری می باشد. جامعه پذیری باعث می شود که منابع هویت سازمانند نهادهای آموزشی بر بازتولید هویت اجتماعی او نقش داشته باشند. بوردیو در نظریه خود متغیرهای فرهنگی را در بازتولید هویت اجتماعی تاثیرگذار دانسته است. بوردیو معتقد است که نهادهای آموزشی از طریق انتقال فرهنگ می توانند در بازتولید هویت اجتماعی نقش داشته باشند.

کلیدواژه ها:

هویت اجتماعی ، بازتولید هویت اجتماعی ، بازتولید هویت فرهنگی ، نهادهای آموزشی