آنالیز حساسیت و تخمین عمق آبشستگی در زیر خطوط لوله با آزمون گاما و مدلهای عصبی-فازی و حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان

فرآیند آبشستگی در زیر خطوط لوله، بسیار پیچیده بوده به نحوی که ارائه یک مدل تجربی عمومی برای تخمین عمق آبشستگی، کار بسیار سختی می باشد. در این مقاله از مدل عصبی-فازی و مدل حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان برای پیش بینی عمق آبشستگی در زیر لوله مستغرق استفاده شده است. برای آنالیز حساسیت و پیدا کردن بهترین ترکیب داده های ورودی و همچنین کفایت داده ه های آموزش و آزمون در مدل ها از آزمون گاما استفاده شده است. تعداد ۲۱۵ سری داده آزمایشگاهی از مقاالت معتبر استخراج و تعداد ۱۷۳ سری داده برای آموزش مدل به کار گرفته شده است. نتایج نشان می دهد مدل خوشه بندی فازی کاهشی با ضریب همبستگی ۰.۹۶ و ریشه میانگین مربعات خطا ۰.۰۷۴۲ و پس از آن مدل حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان با ضریب همبستگی ۰.۹۲ و ریشه میانگین مربعات خطا ۰.۰۵۶، برای داده های بعد دار، به ترتیب دارای بهترین نتایج می باشند. همچنین، نتایج مدل خوشه بندی فازی کاهشی با معادلات تجربی مقایسه گردید و نتایج نشاندهنده برتری مدل عصبی-فازی می باشد.

کلیدواژه ها:

آبشستگی ، خط لوله ، عصبی-فازی ، آزمون گاما ، ماشین بردار پشتیبان