اثربخشی کاردرمانی مبتنی بر جامعه در ارتقاء استقلال دانش آموزان با ناتوانی های جسمی

کاردرمانی مبتنی بر جامعه (CBO) رویکردی نوین و جامع برای ارتقاء استقلال عملکردی و بهزیستی دانش آموزان با ناتوانی های جسمی به شمار می رود. هدف از این مقاله، بررسی نقش و اثربخشی این رویکرد در بهبود مهارت های خودیاری و اجتماعی این گروه از دانش آموزان است. کاردرمانی مبتنی بر جامعه با تمرکز بر نیازهای خاص هر فرد و دخالت فعال خانواده، مدارس و محیط اجتماعی، مسیر رشد و توانمندی را برای دانش آموزان هموار می سازد. یافته های پژوهش های داخلی و خارجی نشان می دهد اجرای برنامه های توانبخشی و آموزشی متناسب با توانایی ها و نیازهای دانش آموزان دارای ناتوانی جسمی، موجب تقویت حس خودکارآمدی، افزایش مشارکت در فعالیت های روزمره و رشد استقلال آنان می شود. مشارکت فعال خانواده ها و فراهم آوردن محیط آموزشی و اجتماعی حمایت کننده، نقش بسزایی در موفقیت این رویکرد ایفا می کند. همچنین کاردرمانی مبتنی بر جامعه با فراهم سازی فرصت های تعامل اجتماعی، آموزش مهارت های زندگی مستقل، استفاده از فناوری های حمایتی و مداخلات گروه محور، به ارتقای کیفیت زندگی و خوداتکایی دانش آموزان کمک شایانی می نماید. نتیجه گیری حاکی از آن است که ادغام خدمات کاردرمانی با رویکرد جامعه محور در نظام آموزشی، می تواند گامی موثر در مسیر ارتقاء استقلال فردی و اجتماعی دانش آموزان با ناتوانی های جسمی باشد. این امر نیازمند همکاری بین بخشی و تدوین سیاست ها و برنامه های حمایتی هدفمند می باشد تا زمینه برای مشارکت بیشتر و کاهش محدودیت های این گروه فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

کاردرمانی مبتنی بر جامعه ، ناتوانی های جسمی ، استقلال فردی ، دانش آموزان استثنایی ، توانبخشی ، مهارت های زندگی